REHAVET

Üstüme bir rehavet çöktü sanki, mevsim değişikliğinden mi nedir bilmiyorum. Sabahları işe gitmek için kalktığımda daha ortalık aydınlanmamış oluyor ve beynim sabah olduğuna inanmak istemiyor bir süre. Lakin, çalan saat olaya el koyuyor ve hoop kalkıyoruz.
Birde tabi Kabak etkinliğinin rehaveti var. Neyse sonunda tariflerim sevgili Vildan'ın sitesinde yayınlandı. Üzerinden iki gün geçti, artık yeni yazı gerekiyor diyerek başladım ama başlık gelmedi aklıma, üstüme çöken rehavetten dolayı . Bunu derken başlığı da oluşturdum:) Ama birazdan yazdıklarımı okuyunca rehavet diyorsun ama yaptıkların hiç onu göstermiyor diyeceksiniz ama var bir rehavet işte :)
Cumartesi iş çıkışında İzmit'e gittim. Evvelsi gün abimler yeni evlerine taşınmışlardı. Yeni bina olduğundan ve binada tek taşınanlar abimler olduğu için ev o kadar soğuk ki, elektrik sobasının etrafından ayrılamıyorsun.
Henüz kombi-doğalgaz bağlanmadığından gerisin geri annemi babamı ve iki yeğenimi alıp İstanbul'a döndüm aynı gün. Abim ve yengem bu hafta yeni evin işleri ile uğraşacaklar, Allah kolaylık versin onlara.
Pazar sabahı çocukların sesinden erkenden uyanıp kahvaltıdan sonra çocuk tiyatrosuna gitmek üzere Belediye Tiyatrosunun yolunu tuttuk. Şehir Tiyatroları'nın indirim kampanyasından dolayı hiç bilet kalmamış, bizde parkta vakit geçirdik. Yeğenlerimle birlikte saklambaç oynadık:) Çocuklar oyundan hiç bıkmıyorlar:)
Dönüşte semt pazarına gittik, kabak etkinliğinden çıkmamıza rağmen doymayıp 3 kg kadar kabak aldım:) Eve gelip hemen 1.5 kg sunu kabak tatlısı yaptım fırında... Bu etkinlik sayesinde hem bal kabağını sevdim hem yapılışını öğrendim. Kabak tatlısı yapacağım hiç aklıma gelmezdi. Etkinliklerin çok güzel bir faydası bu.

Sonra bir yandan ev temizliği, bir yandan yemek yaptım. Mutfak dolaplarımı elden geçirip, silip, düzenledim. Sıra giysileri derleyip toplamaya geldi. Kazaklarımı, mağazadakiler gibi katlayıp dolaba yerleştirdim. Ne kadar süre bu şekilde kalacaklar bilemiyorum tabi:) Tabi bu sırada yeğenlerim ayağımın altında dolaşıyorlar sürekli. Minik kızlarımıza makyaj yaptık hafiften:) ojeye bayılıyorlar. Biri 7 biri 4 yaşında.
Sonra, bir kere başladım mı kendimi alamadığım bir işe giriştim. Elim hamura bulaştı mı çıkmak istemiyor:)
Önce açma hamuru, sonra çavdarlı ekmek hamuru ve en son mısır unlu tuzlu kek hamuru...
Kabak tatlısı ile birlikte fırınım epey süre çalışmış oldu bu hafta..
Tabi bunlar pişerken eve yayılan kokuyu tahmin edebilirsiniz. Yeğenlerim açmanın pişip pişmediğini sorup durdular. Küçüğümüz "Çok güzel koktu" diyordu:) Fırından çıkan tepsilerden biri akşam tüketilmiştir. Eşim de ne kadar tok olursa olsun fırından yeni çıkan açmalara dayanamıyor.

Bunların yanında çamaşır ve bulaşık yıkama işleri vardı. Tabi makine yıkıyor ne olacak diyebilirsiniz ama bulaşık makinesinden çıkanları yerlerine yerleştirmek benim hiç sevmediğim işlerden birisi.

Ve ütü:( Her hafta en az 5 gömlek ütülemek durumundayım...

Yorgunluk belirtilerini göstermeye çoktan başladı.

Akşam hep birlikte "Karıncalar" filmini seyrettik. Altyazılı ve orjinal dili İngilizce idi ama çocuklar buna rağmen ilgiyle nasıl seyrediyorlar şaşıyorum. Dün akşam, aynı filmi tekrar seyretmek istediler:) Onları oturtabilmek için tek yol çizgi film seyrettirmek:)

Onlar filmi seyrettiler biz eşimle dışarı çıktık. Çünkü, dün eşimle evlilik yıldönümüzdü:) Aslında planım evde güzel bir yemek masası ve özenli bir menü hazırlamaktı... Evde yalnız olmadığımız için bunu bir başka akşam gerçekleştirmeye karar verip, akşam dışarıya çıktık. Haftaiçi ve kısıtlı bir zamanda olmasına rağmen güzel bir akşam geçirip, iyi ki evlenmişiz deyip evimize döndük:) Bu aralar farklı yerlerde cheesecake deniyorum. Kendi cheesecake imin dışardakilerden farksız hatta kimisinden daha güzel olduğunu görünce seviniyorum:) Sadece tabak süslemesi için fikirler ediniyorum.