22 Eylül 2007

İŞTE BİZİM HİKAYEMİZ...

Soru: Neden doğum hikayemi anlatıyorum?
Cevap: Çocuk sahibi olmayı bekleyen ya da düşünen anne adaylarına belki yol gösterir, fikir verir, doğumlar nasıl gelişiyor bilmek isterler diye düşünüyorum. Çünkü ben hamileyken blog sahibi arkadaşların doğum hikayelerini okumamın bana çok faydalı olduğunu düşünüyorum. Benim okuduklarım Sevgili Açalya, Esra, Ayça ve yakında çocuk sahibi olan Asya idi. Bilgilerini, tecrübelerini blogları aracılığıyla paylaştıkları için çok teşekkür ediyorum. Sadece doğum hikayelerini değil, çocuk sahibi olmakla ilgili diğer tecrübelerini de paylaştılar. Şimdi sıra bende, sonunda ben de doğum hikayemi anlatabiliyorum.
Nereden başlasam... En iyisi en başından başlamak, bir gün öncesinden...
Bir gün öncesi, geçirdiğimiz en hareketli günlerden biriydi. Önce babannemiz kendisi için doktora giderken ona eşlik ettik. Sıcak bir gündü. Ardından Bilgi Üniversitesinin Santral İstanbul kampüsüne gidip dinlendik, kitap okuduk, sonra kalkıp pazara gittik. Evet itiraf ediyorum, pazara zevkle gittim. Hatta dönüşte markete de gittim, aldıklarımızla da yürüyerek geldik eve. Pazar bize yakın sayılır ama gene de poşetlerle eve dönmek zordu. Neden yaptım, neden bu kadar gözü karayım bilmiyorum... Sancı hissetmek istiyordum, sancısız geçen hamilelik sonrasında sezeryan olmak istemiyordum. Herşeyimiz hazırdı, tek eksiğimiz sancı idi çünkü. Doktor demişti Can'ın eli kulağında diye ama yeter ki sancımız olsun...
O akşam kasılmalar hissettim ama yine sancı tarzında değildi, karnım sık aralıklarla kasılıyordu ama bu beni rahatsız etmiyordu, sanki bebek içten sıkıştırıyormuş gibi... O akşam güzel bir uyku çektim. Ertesi sabah erken kalkacaktık. Doktor bize 8:30'da NST için doğumhane kısmına gelin demişti. Neden saat 9'da poliklinikde değil de 8:30'da doğumhanede yaptırmamızı istemişti ki NST'yi... Doktorumuz planlarını yapmıştı anlaşılan ama bizi telaşlandırmamak için söylememişti. Biz de rutin bir kontrole gider gibi gitmiştik doktora. Normalde sabahları uyanma zorluğu çekerken, o sabah 7:45 de çok dinç uyandım, kalkıp duş aldım, sanki doğuma gideceğimi hissetmişim gibi. Ardından da yazıyı yazdım blog için. Bir diğer hissettiğim şey ise sabah uyandığımda neredeyse 5 dakikada bire denk düşen hafif sancılardı... Yolda giderken eşime söyledim, acaba yakın mı vakit diye? Hastaneye yaklaştığımızda eşim heyecanlanıp arabanın dörtlülerini yaktı. Hastaneye 20-30 metre kaldı, ne yapıyorsun dedim, gülüştük.

Doğumhaneye girdik, daha önce gezip gördüğüm için, doğumhane içinde gayet rahattım. Öncesinde olacakları defalarca okuduğumdan acaba şimdi ne olacak endişelerim de yoktu. NST ye bağlandık, ardından doktorumuz geldi. Muayenemizi yaptı, rahim açıklığı 4 cm, silinme %80, seni biraz misafir edicez burda dedi. Yatışını yapalım diye de bilgi verdi. Anladım ki doğum vakti geldi. Acaba birazdan başlayacak telaş ne zaman bitecekti. Çünkü okuduklarıma göre bu iş gece ve gündüzleri kapsayacak genişlikte oluyordu. Doğumhaneye sadece NST çekilecek diye girmiştim, eşimle vedalaşma durumum bile olmamıştı, acaba eşime bilgi veriliyor mu diye düşündüm. Hastane çantamızı da yanımıza almadan gelmiştik ve daha bir çok şey ama bütün bunları düşünmek gereksizdi. Doğum kıyafetimizi giydirdiler, doğumhanede yoğun bir ilgi ve takip vardı, sürekli birşeyler yapılıyordu. Kolumuzdan damar yolunu açtılar, lavman yapıldı. Düşündüğümden çok daha az rahatsız edici ve pratikti lavman yapılması, neyse ki sabah aç karna ve birşey içmeden gelmiştik. Ardından suni sancı denilen Oksitosin serumunu taktılar. Bu serum canımı çok yakacaktı. Ortalıkta duran bir gazeteyi alıp sancı odasında kolumda serum beklemeye başladım, gazeteden daha bir kaç haber ancak okumuştum ki suni sancı etkisini göstermeye başladı, üstelik artan bir şekilde. Son haftalarda ya suyum gelirse diye yatakta koruyucu ped, arabada ise plastik bir koruyucu koyuyordum oturduğum yere... Bunlara hiç gerek yokmuş, serum takıldıktan sonra da kesemizin patlatılma işlemi yapıldı. Bu işlemin acı vermediğini bildiğimden gayet rahattım. Rahatlığım ebe hemşirelerin ve doktorumun diline destan oldu. Ama bu rahatlık da bir yere kadarmış. Suni sancının etkisi ile sancılar dayanılmaz hale kavuşunca rahatlık filan kalmıyor. Serum takılırken bir yandan okurum diye yanıma aldığım gazete, artık dişlerimin arasındaydı (!) Sancılar 2 dakikadan bile daha sık ve çok kuvvetli geliyordu. Ağrı kesici olduğunu söyledikleri bir iğne yaptılar. Yemek yemek yasak olduğu için enerjisiz kalmayalım diye bir serum daha taktılar. NST ye bağlı olduğum içinde yerimden kalkamıyordum. Bu esnada ben epidural anestezi istiyorum diye seslendim. Rahatlık var ya, bağıramıyorum, sadece sesleniyorum. Baş hemşire beni telkin etmeye çalışıyordu bak şimdi ağrı kesici yaptık, bunun etkisini görelim ondan sonra yaparız Epidurali dedi. Epidural şimdi yapılsa bile etkisinin başlaması 1 saat sürer, bu iğne ise etkisini yarım saat sonra gösterir dedi. Bu iğne aynı zamanda doğumu çabuklaştıracak dedi. Yapılan iğne ne idi bilmiyorum ama etkisini çabuk gösterdi. Ağrı kesici olarak değil, sancıları artırıp açılmayı bir anda 9 cm e çıkması yönünde idi. Ağrılar gelince nefesle kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum ama mümkün olmuyor. Ben ağrılara dayanamayınca lütfen tekrar kontrol edin, kaç cm açıklık diye sordum. İğne yapıldıktan yarım saat sonra ebe kontrol etti ve 9 cm olmuş, doğum masasına alıyoruz dedi, nasıl sevindiğimi anlatamam. Suni sancı serumunu alalı 2 saat olmuştu. Doğum masasına geçtik, doktoruma haber verildi. Ağrı gelince ıkınıp, sancı aralarında dinlenmem gerekiyor ama ağrılar o kadar yoğun ve sürekli ki hangi ara ıkınıp hangi ara duracağımı bilemedim bi ara. Söylenen ıkınma hissini de henüz duymuyordum. En önemlisi de doktorum gelmeden ıkınmak istemiyordum sanırım. Doktorum gelene kadar acemice ıkınmaya başladım. Doktorum odaya girdi ve hadi bakalım ıkınıyoruz dedi, doktorumu çok sevdiğimden, onu da üzmeyerek ıkınmaya başladım, epizyotomi(kesi ) için iğne ile uyuşturma yapıldı, ve kesi atıldı. Ikınmaya başladım ama çok daha iyi yapabileceğimi düşünürdüm. Doktor ve ebeler ise aksini söylüyorlar, iyi ıkınıyorsun diyorlar ama yapamadığımı hissediyorum nedense, ağrılar yeterince ıkınmama engel oluyordu. Bu arada sürekli soruyorum bebeğin başı görünüyor mu diye. Sonra gerçek ıkınma hissini duydum, 2 ya da 3 ıkınma sonrasında da Can çıktı zaten. O anın verdiği mutluluk ve rahatlığı anlatamam, çekilen sancılar bir anda unutuluyor. Sanırım 20-25 dakika sürmüştü bu ıkınma evresi. Bebeğin kordonu kesilirken karşımdaydı, herşeye bilinçli bir şekilde şahit oluyordum. Sonra bebek hemşiresi Can'ı aldı ve yanımda ki masada ilk bakımını yaptı, Can ağlıyordu, daha sonra ilk kontrolleri için hemşire götürmeden önce yanıma getirdi, o an Can gözlerini açmış bana bakıyordu ve ağlaması durdu. Can'ı mutlulukla karışık bir şaşkınlıkla öptüm ve hemşireyle çıkmalarını seyrettim arkalarından... Saate baktığımda 11:30 du. Doğum olur olmaz masadan hemen kalkmak istedim ama plasentanında çıkmasını ve kesilen bölgenin dikilmesini beklemek gerekiyordu. Çok sürmeden plasenta ayrıldı, hiçbir ağrısı yoktu, herşey doğumla birlikte bitiyor gerçekten. Hatta doğum masasına çıkmakla bile bitiyor denilebilir. Kesilen bölgenin dikişini yaparken bile çok hafif birşeyler hissettim ama sancılardan kurtulduğum ve Can'a kavuştuğum için bunların hepsine çok şükrettim ve büyük bir memnuniyetle karşıladım. Dikişlerden sonra bir 10 dakika daha masada bekledim, herhangi bir kanama ihtimaline karşı. Daha sonra bizi odaya çıkartacak bayan geldi. Ben yürüyerek gitmek istiyordum, ayağa kalktığımda kan kaybı yaşamanın halsizliğini hissettim. Halbu ki masadayken gayet iyi hissediyordum, karnım birden boşalmıştı, rahmin hala tam olarak küçülmediğini farkettim, elimi karnıma dokununca hala sert olan rahmi hissedebiliyordum. Ayağa kalkınca içimin bir tuhaf olduğunu hissettim, halsizdim. Kendimi tekerlekli sandalyeye yakıştıramadım ama halsizliğimi görünce kabul ettim. Doğumhane kapısında eşim bekliyordu, Pınar oğlumuz çok tatlı dedi, o an karışık duygularım vardı, ağlayacak gibiydim, kendimi tutuyordum. Asansöre bindik, asansörden indiğimizde babannemiz ve yengemiz bizi bekliyordu. Odamızın kapısını süslüyor, bizi bekliyorlardı. Tekerlekli sandalye ile odama doğru gidiyorduk. O an kendimi tutamadım, ağlamaya başladım. Neden ağladığımı bilmiyorum. Çekilenler sonrası bir kurtuluş hüznü müydü yoksa şükür gözyaşları mı bilemiyorum...
Anne olmak çok farklı bir duyguymuş, üzerinden günler geçtikçe daha iyi anlıyorum. Özünden vermek bir kere, gecenden gündüzünden, uykundan, hayatından... Kısacası herşeyi onun uğruna verebilmek, o yıkanırken titreyen çenesi ile titremek, o ağladıkça ağlamak, bunları yazarken bile gözlerimin dolmasıymış...

58 yorum:

Punto dedi ki...

O kadar güzel anlatmışsın ki.

Pınarın Kulubesi dedi ki...

Punto Amca,
Günlerdir hislerimi anlatacak kelimeleri arıyordum, hikayemi sizlerle paylaştığım için çok mutluyum. Hayatımda ki önemli anları en çok paylaşmak istediğim dostlarım oldunuz. Hepinize çok teşekkür ediyorum.

AycA dedi ki...

tek solukta okudum.. geçmiş olsun tekrar.. herşeyin yolunda gitmesine sevindim..sevgiler :))Canı kokla benim için..

SEDA dedi ki...

Nekadar güzel anlatmışsın Pınar'cığım. Sanki o anları senin yanında yaşamışım gibi hissettim. Ağlamamak için senin kendini tuttuğun yere kadar dayanabildim. İnşallah bundan sonraki Can'lı hikayelerinde de hep güzellikler olsun. Sevgiler

NiNo dedi ki...

pinarcim ben bile yazdiklarini okurken gozyaslarimi tutamadim sanki 4 yil once yasadiklarimi yeniden yasiyormusum gibi geldi birden dunyanin en guzel duygusu bu saglikla mutlukla uzun omurler sizinle olsun sevgiler canim

Beyhan dedi ki...

Ahh Pınar'cığım,
Hikayeni bir solukta okudum.Uzun oluşuna sevindim"çok iyi her şeyi anlatmış"diye.Önce çay bulaşıklarını makinaya yerleştirdim uzun uzun yazmış rahatça okuyayım diye.Çok zor ağlarım ben ama yazını okuyup bitirdiğimde gözelerimden birer damla akıverdi.
Telefonda sesin iyi geliyordu maşallah,anlamıştım zaten dayanıklı bir insan olduğunu.Yazını okuyunca emin oldum.
Canı ve seni öpüyor,ömrünüz boyunca sağlıklı ve mutlu olmanızı diliyorum.
Hoşça kalın...

Bocuruk dedi ki...

Canımmm,
Punto amcaya yürekten katılıyorum. Zaten senin sayfana her gelişimde hissettiğim şey bu. Herşeyi çok güzel anlatıyorsun. Benim çok isteyip başaramadığım şeyi başardın sen. Yani normal doğumu. Annem hep "normal doğum yapınca yeniden doğmuş gibi olunu"r der ve ben de çok istedim normal doğumu. Ama Merve de doktorumuzun kendi rahatı için sezeryan yapmasının kurbanı olduk. İlki sezeryan olunca bir çok doktor ikinciyi de sezeryan yaptığı için İrem i de, gereksiz bir fedakarlık örneği gösterdiğim bir günün ertesinde sezeryanla erken doğurmak zorunda kaldım. Yazdıklarını okurken sanki oradaymışım gibi hissettim. O kadar güzel anlatmışsın yani.
Bugün eşime gösterdim CAN'ı ve ikimiz de ne kadar huzurlu ve mutlu göründüğünü söyledik. Senin huzurun ona o kadar güzel yansımış ki. Allah CAN'ımızı, ailenizi, seni nazarlardan korusun. Maşaallah CAN'a ve sizlere:)
Sevgilerimle...

Cafe Gusto dedi ki...

Pınarcığım okurken ağladım inan.Ben sezeryanla doğum yaptım.o nedenle senin duygularını yaşamadım ama sonradan yapılan çekimleri izledim.Eşimin Ege'yi kucağına aldığında döktüğü gözyaşlarını bende yaşlar içinde izledim.O duygu şükran,mutluluk gözüne inanamamakla karışık bir duygu.
Allah Can'ınızı korusun...Anne ve babasıyla birlikte güzel bir ömür nasip etsin..
sevgiler...Mis kokan Can'ın kokusunu benim içinde bir kez daha içine çek...

ozlemhan dedi ki...

Okadar güzel anlatmışsınki gözlerim doldu.Allah bir ömür sağlık sıhat huzur başarı versin inşallah.Canım kendine çok iyi bak.Canıda öpüyorum.

Esra dedi ki...

Canim ya... cok gecmis olsun ve gozun aydin. Su suni sanci cok kotu birsey gercekten. Dakikada bire cikiveriyor sancilar, birdenbire. Dogum hikayeni okurken, kendimi yanindaymis gibi hissettim. Belki de hikayelerimizin cok benzer yaninin olmasindan...
Sevgiler canim... Artik guzel yani geldi olayin... bol bol kokla minnosu, resim de isteriz. :-)))
Esra
ps: Yazinda benim sayfama olan linkte yanlislik var canim...

ufukmutfakta dedi ki...

Pınar, Allah analı babalı ve uzun ömürlü vermiş olsun yavrunu. Tekrar hayırlı olsun. Bu arada sanada kırkbir kere maşallah diyorum. Hafif atlattığın ve kendine hemen gelebildiğin için:)

Adsız dedi ki...

Pınar'cım çok güzel anlatmışsın. Tekrar tekrar geçmiş olsun. Gözün aydın. Oğlunu iyi günlerde sağlıkla sevgiyle büyüt inşallah. Onun titreyen çenesini yerim ben. Sevgiler, kolaylıklar..

Adsız dedi ki...

Yazınızı okurken çok duygulandım hatta gözlerim doldu diyebilirim.Bebeğiniz o kadar güzel ve tatlı ki.Hele remimde ki o gülümsemesi çok hoşuma gitti.Allah analı babalı büyütsün ve nazarlardan korusun onu.Ayrıca darısı benim başıma , çünkü bende bir bebeğim olsun istiyorum mama doğumdan çok korkuyorum.
Sevgilerimle
Özge

Hülya dedi ki...

Sen ağlamışsın okurken ben de ağladım.Taa 9 sene önce ki doğumhane çıkışıma gittim birden.
Bu güzel ve özel duyguların kadrini kıymetini bilen genç anne.Tekrar geçmiş olsun ve oğluşun güzel ömürlü,huzurlu,sağlıklı hep mutlu olsun....

munevver dedi ki...

Pınar'cığım, her şey yolunda gitmiş ve çok kısa sürmüş. Geçmiş olsun. Ama, bunda senin yaptığın yoganın, cimnastiklerin, hamilelik ve doğum eğitiminin büyük etkisi var.

Şimdi artık sorumluluklarınız arttı.Ailecek size sağlıklı, mutlu günler diliyorum.

Nane Limon.

Adsız dedi ki...

Yazını okurken,benim de gözlerim doldu.Bende doğumdan sonra,eve geldiğimizde oğlumu sepetine koyduğumda ağlamıştım..Doktorumuz böyle şeylerin çok normal olduğunu söylemişti.Galiba uzun süren bekleyişin sona ermesi sonucu oluşan,rahatlama hissi sayesinde ağlamıştım..

gezicini dedi ki...

çok sevindim, hayırlı uğurlu olsun inaşallah!
sevgiler
gorki

Pembelinin Mutfağı dedi ki...

Çok heyecenlenadım, yazdıklarını gözyaşları içerisinde okudum. Şuan ne diyeceğimi bilemiyorum...

Adsız dedi ki...

Yasadiklarini oyle net ve de o kadar guzel anlatmissin ki satirlarin sonunda gozyaslarimi tutamadim.Ayrica epidurale gerek kalmadan normal dogumu kisa surede atlatman buyuk bir sans.Tekrar gecmis olsun.

ruchan dedi ki...

okurken de benim gözlerim doldu.zaten iyice sulu göz oldum , bi çırpıda okudum. çok güzel yazmışşsın valla. Gözünüz aydın , çok geçmiş olsun... Darısı benim gibi bebeğini bekleyen anne adaylarının başına inşallah...

Berceste dedi ki...

Eh Pınar, beni de ağlattın ya! Ne demeli bilmem :)

Adsız dedi ki...

canım yazını okudum ve gozyaslarımı tutamadım.ınsallah benımde dogumum boyle kolay gecer cok korkuyorum.bılıyorumda korkunun ecele faydası yok.cok tesekkur ederım paylastıgın ıcın.rabbım yardımcın olsun canım. sevgıler gulsum..

AsYa dedi ki...

Pınarcım,gözünüzaydın..
Vee büyük bir MAŞALLAH!!!!
Allah analı babalı büyütsün...

Biliyo musun aynı hastane çıkışından bizimde vardı..
bu arada 55 cm boyla sana benzemiş gerçekten Can..Maşallah maşallah tekrar..
Doğum hikayenide bende bir solukta okudum..
Bravo sana..normal doğumu gayet pozitif olarak anlatmışsın sende..
çok sevindim hepiniz için..
İkinizde öpüyorum....

nilay dedi ki...

Pınar'cım ;
seni ve eşini tebrik ediyorum :) Allah analı babalı büyütsün inşallah ,uzun ömürler versin hepinize... Can uzun boylu yakışıklı bir delikanlı olacağa benziyor :) öpüyorum ikinizi de...

Selcen Şenocak dedi ki...

Pınar'cığım ne kadar güzel anlatmışsın ben hiç dayanamam böyle duygulu anlatımlara benimde gözlerim doldu 4 yılöncesine gittim çok güzel bir duygu her ne kadar senin gibi her şeyi hissetmesemde onu ilk kucağıma aldığımda ağlamıştım. Çok güzel bir duygu annelik allah sağlıkla mutlulukla büyütmek nasip etsin oğluşunu. Maşallah Can'a
Not:(En kısa zamanda geliyor:) geç kaldım biraz ama elimde olmayan nedenlerle yoksa çoktan hazırdım canım)

gülriz dedi ki...

Pınarım, ben anne değilim, aday falan da değilim ama beni bile ağlattı satırların; boğazımda birşeyler düğüm düğüm oldu. Konuşmak, yazmak, birşeyler söylemek istiyorum ama yapamıyorum. Ne diyeyim gözünüz aydınlık olsun, binlerce kez; Can'la şenlenen yvanızdan mutluluk eksik olmasın

Adsız dedi ki...

O kadar güzel anlatmışsınız ki Pınar Hanım. Okurken ağladım. Benim bebeğim olmuyor ve şuan tedavi görüyorum. Bu anlattıklarınızı belki de hiç yaşayamayacağım.
Bebeğinize ve size sağlık, mutluluk diliyorum.

Damak Tadı dedi ki...

Çok güzel anlatmışsın Pınar'cığım..Soğukkanlılığına hayranım.

Tekrar Can'a maşaallah diyorum.Allah nazarlardan sakınsın korusun.Allah analı-babalı büyütsün..


Sevgilerimle..

Adsız dedi ki...

Pınar Hanım, sizi ve ailenizi çok tebrik ederim. Sağlıklı, huzurlu ve mutlu günlerin sizlerle olmasını dilerim. Yazınız hem heyecanınızı paylaşabilmemiz açısından, hem de sizden sonrakilere rehberlik etmesi açısından çok anlamlı olmuş.
Sevgilerimle,
Elif E.

Talha ile Eymen'in annesi dedi ki...

hayırlı olsun, rabbim can'a hayırlı, uzun, bereketli, mutlu, sağlıklı güzel bir ömür nasip etsin.
anlatışın çok güzel. oğlumun doğumunu hatırlattın bana. benimki de çok farklı değildi :D
tekrar geçmiş olsun.

Adsız dedi ki...

pınar cok sevındım,cok duygulandım.bravo sana,oyle cusr davrabmıssın ve yazmıssınkı bundan sonra dogum korkusu olnalr senın yazını okusun.tekrar tebrikler..
hulyalar

Burçin'in Denemeleri dedi ki...

Pınar'cığım,
Bu yazı anne adaylarına fikir vermenin yanında minik CAN için de güzel bir hatıra olarak kalacak. Ne mutlu. Keşke herkes senin gibi durumun bilincinde olarak hazırlanıp bu kadar kolay ve güzel bir şekilde atlatabilse. Tekrar gözünüz aydın ve Maşallah diyorum.
sevgiler,

Selen dedi ki...

Canımmm,
Sonunda geldi meşhur hikaye. Merak içindeydik artık. Sonuçta bizim de aynı tecrübeleri yaşamamız çok da uzak değil ve koca göbekli halini bildiğimiz birinin doğum hikayesini dinlemek ayrı bir keyif. Ben ve ben gibiler de hepinizin tecrübelerinden faydalanacağız.
Her zamanki cengaverliğini doğumhanede de göstermişsin vallahi. Seni çok takdir ediyorum, süpersin. Bu arada 2 sorum var. Bir: (Silinme %80) silinme ne demektir? İki:Kesi atılırken canın çok yandı mı? Bu bence doğum olayının en hoş olmayan taraflarından biri :/
Kurtuldun ve Can'ınlasın. Anneannesi de kavuşmuştur umarım Can'a. Darısı başımıza...
Çok öpüyorum seni süper anne

ayseyaman dedi ki...

Sevgili Pınar
duyguların yaşadıkların hepimizi ağlattı ama bunlar mutluluk heyecan sevinç gözyaşları!
Herşeyin yolunda gittiğine rahat bir doğum yaptığına sevindim. Yazını okuyunca bende rahat bir nefes çektim.
Miniğinin titreyen çenesinden senin yanaklarından öpmek, tebrik etmek için yanında olmak isterdim. :)
Sizlere kocaman bir Maşallah diyorum.
Bu mübarek günlerde Can dünyaya geldi, ona saglıklı mutlu günler dilerim.
Sizlere de kolay gelsin.:))
Yaşadığın ve yaşayacagın tüm tecrubeleri merakla heyecanla bekliyorum..:))
SEvgilerle

Müge Hüner dedi ki...

Pınar,
Yazının ortasında gözlerim dolmaya başladı, şu anda hıçkırıyoum.

Biraz sakinleşeyim telefon açacağım sana, ama anı olsun diye burayada yazıyorum.
Alah eşinle ve CAN'ınla huzurlu mutlu her günü masal havasında geçen bir yaşam nasip etsin inşallah sana arkadaşım...

Adsız dedi ki...

merhabalar,
masaallah, hayirli ugurlu olsun,allah bagislasin, bir ömür yüzünüzden gülümsemeler eksik olmaz insallah, beraber gülle gülle büyütün oglusunuzu ;)...sevgi ve saygilarimla, öptüm

Pınarın Kulubesi dedi ki...

Selen'im sorulara cevap verelim hemen:)
Silinme demek, doğuma yakın veya doğum sırasında rahmin açılıp bebeğin geçişine izin verecek şekilde doğum kanalına açılan kapıyı açması denilebiliriz. Kapılar kalkıyor, bebek çıkıyor, silinme yüzdesi de kapının ortadan kalkma yüzdesi olarak tanımlanabilir:)
Kesi atılırken canın yanmmıyor, iğne ile uyuşturuluyor. Normal doğumun tek sıkıntısı sancı dönemi, onun dışında hiç bir acı veren tarafı yok bana göre, sancı kısmı sonunda açılma tamamlandığında doğum masasına alınıyorsun ve büyük bir mutluluk bu. Çünkü az sonra bebeğin doğacak ve herşey bir anda bitecek demek bu. Büyükler normal doğum için selli yağmur tanımlamasını yapıyorlardı, doğumdan sonra anladım ne demek istediklerini, sel gibi yağan yağmur sonrası ortalık nasıl bir anda dinginleşir, normal doğumda öyle...

Adsız dedi ki...

Merhaba Pınar' cım

hayırlı olsun.Dünyada başarabileceğin en büyük işi başararak bir Can dünyaya getirdin.
Hayatın birinci dönüm noktası evlilik, ikinci dönüm noktasıda annelik duygusunu tatmak. Güzel annemize tekrar geçmiş olsun

Ballı Künefe

Yasemin dedi ki...

pinarim ne diimki simdi ben.. sadece seni hissettigimi belirtmek icin ses veriim dedim.. eskiden olsa ay ne korkunc diye okurdum yazilanlari ama simdi insan icinde bir can tasiyinca ve buna tanik olunca, haliyle boyle seyleri yasayacak olunca daha bir yogun oluyor duygular.. ne kadar guzel bir duygudur ne buyuk bir mucizedir. Rabbin buyuklugu nasilda tecelli eder.. Allah'im bu duyguyu her kadin yasamali.. nasibimizde varsa bende oglusumla yasayacagim insallah.. Allah sizi birbirinize bagislasin canim! cok cok optum!

pecete dedi ki...

Sana hayranlığımı kelimelerle ifade edemem. Cesaretin, sevecenliğin ve pozitifliğin karşısında saygıyla eğilirim. Sevgilerimle...

Neslihan dedi ki...

Pınarcım, ne diyeceğimi bilemiyorum, yorumlara bir göz attım yaşlı gözlerle anladım ki herkes aynı durumda, bu çok özel zamanı böyle güzel bir dille paylaştığın için sağol, gözünüz aydın tekrar, Can'ımız çok tatlı maşallah, darısı başımıza:)
Koskocaman sevgiler, öpüyorum:)

Adsız dedi ki...

Pinar Merhaba. Diger yemek gunluklerini okurken sizin sayfalarinizla tanistim. Sessiz sessiz okumaya devam ediyordum.

Bu yazinizi okuyunca 'her dogumun bir hikayesi var' diye aklimdan gecirdim. Kitaplarda yazilanlar, ve baskalarinin oykuleri kimseyi boyle bir tecrubeye hazirlayamiyor, degil mi?

Can'a saglikli, neseli, annesi ve babasi ile birlikte cok guzel bir yasam diliyorum.

Size de gecmis olsun. Duygu yuklu postpartum (dogum sonrasi) dunyaya hos geldiniz. :)

Itir.

Yemekbahane dedi ki...

Sevgili Pınar,

Hayatımda okuduğum en güzel yazılardan biriydi , inan gözlerim doldu kendimi tutamadım. Seninle yaşadım sanki tüm anlattıklarını.Allah Can'a uzun , sağlıklı, huzurlu ve mutlu bir hayat nasip etsin.Çok tebrik ediyorum seni.
Sevgilerimle,
Müge

Yemekbahane dedi ki...

Sevgili Pınar,

Hayatımda okuduğum en güzel yazılardan biriydi , inan gözlerim doldu kendimi tutamadım. Seninle yaşadım sanki tüm anlattıklarını.Allah Can'a uzun , sağlıklı, huzurlu ve mutlu bir hayat nasip etsin.Çok tebrik ediyorum seni.
Sevgilerimle,
Müge

Betül dedi ki...

Pınarcım bende gözlerim dolu dolu okudum...çok güzel..

Adsız dedi ki...

SİTENİZİ İLK DEFA ZİYARET EDİYORUM.BÖYLE BİR YAZIYLA KARŞILAŞMAK BENİ ÇOK MUTLU ETTİ.ÇOK DUYGULANDIM.BENDE Bİ HASTANENİN KADIN DOĞUM KLİNİĞİNDE ÇALIŞIYORUM.DAHA YENİ EVLİYİM.BİZİM HASTANEMİZ DEVLET HASTANESİ OLDUĞU İÇİN BURDA YAPILAN DOĞUMLAR BENİM GÖZÜMÜ KORKUTUYO.SİZİN DOĞUMUNUZ GAYET KOLAY GEÇMİŞ.HANGİ HASTANEDE DOĞUM YAPTIĞINIZ KONUSUNDA BİLGİLENDİRİRSENİZ ÇOK SEVİNİRİM.BEBEĞİNİZ HAYIRLI OLSUN.BUNDAN BÖYLE ARTIK BENDE SİTENİZİN MÜDAVİMİ OLUCAM.

Mutfakta Senfoni dedi ki...

Allah analı babalı büyütsün.Sağlıklı,huzurlu,başarılı bir ömür versin inşallah

hilal dedi ki...

pınarcım hayırlı olsun bebeğiniz, bende 38.haftamdayım ve yazdıklarınızı göz yaşları içinde okudum:) bende o sancıyı ve bebeğimi sabırsızlıkla bekliyorum

bebeğinizle birlikte uzun, hayırlı ömürler dilerim

KeLeBeK dedi ki...

merhaba yazınız dan çok etkilendim gözlerim yaşardı okurken, anladığım kadarıyla kolay bir doğum geçirmişsiniz ne güzel, darısı başımıza inşaAllah merak ettim eşinizin doğuma girmesini siz mi istemediniz yoksa bir engelle mi karşılaştınız

Pınarın Kulubesi dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Adsız dedi ki...

selam blogunu kisa bi sure once kesfettim ve bebek bekledigini orenince cok heycanlandim benimde 8 aylik bi oglum var bugun acaba bebis dogmusmudur diye bakiyim dedim ve yazdigin yaziya bayildim benim minigimin dunyaya gozlerini actigi ani yasadim yeniden .senin adina cok sevindim tekrar gozunuz aydin.sydneyden sevgilerle

Calisan Anne dedi ki...

Canım Pınarcım, inan benim de okurken gözlerim doldu. Çok şanslı bu yumurcak Maşallah çook...

Adsız dedi ki...

sevgılı adaşım,
yazdıklarını dolu dolu gozlerle ve sonunda tamamen aklmalarına ızın vererek okudum.benımde 3 aylık bır oglum var...ne kadar ılgınc degılmı demek kı her annenın hıssettıklerı aynı ,aynı dılı konusuyoruz.yazdıklarına tamamen katılıyorum...allah oglunuza saglık sıhhat uzun basarılı bır omur versın ...o guzel gozlerınden ışık hıc eksık olmasın....

Adsız dedi ki...

sevgili pınar
yazdıklarını bir çırpıda okudum.
Ne kadar içten anlatmışsın.
Bende iki doğum yaptım. İlkinde
suni sancı vermişlerdi. Kendi doğumun geldi gözlerimin önüne.

Geçmiş olsun.
Analı babalı büyüsün inşallah.

Adsız dedi ki...

siteyi geziyodum ve oğlunuzun resimlerine bakarken dogum hikayesini okudum.ve suan aglıyorum.cok farklı bir duygu eminim ve siz cok guzel kelimelere dokmussunuz.ALLAH herkese nasip etsin inş.

Efsun dedi ki...

bende hala geziyorum blogunuzu:) son zamanlarda okudugum tek normal dogum hikayesi isi, cok güzel yazmissiniz anne adaylarina fikir verecek nitelikte. banada sunni sanci vermislerdi, sonrada agri kesici buscopan, epidural istememistim igneden korkarim diye:)

Özlem Toprak dedi ki...

Ne güzel yazmışsınız:)Yazdıklarınızı okurken kendim yazmışım gibi geldi.Elinize sağlık.Tekrar yaşadım herşeyi. Ben de normal doğum yaptım.Benim oğlum da bugün 3 aylık oldu. Sizinki artık iki yaşında olmalı.Çağan Kerem 17 Eylül 2009 da doğdu, bayrama yetişti Can gibi:)Şimdi herşey daha güzel. Keşke daha önce görseymişim blogunuzu:( Can'ı çok öperim. Sağlıcakla büyüsün:)

Pınarın Kulubesi dedi ki...

çok teşekkür ederim güzel yorumlar için ayrı ayrı...
aynı hikayeyi paylaşıyor olmak çok güzel.
dileyenlerin de en hayırlısından bu hikayeyi yaşamalarını diliyorum.