Pınar Tatilde

Uzun bir ara verdiğimin farkındayım. Sizleri meraklandırdığımın da... Artık seslenmenin vaktiydi. Öncelikle çalışma şeklim değişti. Artık yarım gün ofiste çalışıyor, öğleden sonraları da ofis dışında çalışıyorum. Eve geldiğimde ise bilgisayar başına geçmeye hiç isteğim olmuyor. Ayaklarımı uzatıp dinlenmeyi tercih ediyorum. Bebeğimi de kendimi de bilgisayardan olabildiğince uzak tutmaya çalışıyorum. Bunun kötü tarafı, sizlerden uzak kalıyorum. Bugün akşam eve gelince "Hadi artık, bu kadarı da fazla" dedim ve geçtim bilgisayar başına...

Herşey yolunda, ben çok iyiyim, bebeğimde de bir sorun gözükmüyor. Karnımda kıpırdanışlarını hissetmeye başladım. Doktorumuz, ultrason muayenesinde erkek gözüktüğünü söyledi ama biz yine temkinli olup 6. ya da 7. ayı bekliyoruz. Bizim dışımızda herkes hazırlık yapıyor bebek için. Teyzeleri örgü örüyor, ananesi yorganını, yatak takımını yaptırıp getirdi bile. Babannesi de ağız bezleri yapıyor. İlerde oğlum evlenir bir de çocuğu olur diyerek sakladıklarını çıkarıp gösterdi bize. Bir tek bebiş eksik, bizde yolunu sabırsızlıkla bekliyoruz.

23 Nisan tatilini de fırsat bilip eşimin ailesini ziyarete Zonguldak'a gittik. Eltimler de geldiler. Benim annem de ilk defa Zonguldak'a gitti. Bu arada anne ve babamın geldiğini söylemeyi unutmuşum. Bir dönem de onlar için hastane hastane dolaşmakla geçti. Blogdan uzak kalmamın bir diğer sebebi de bu. Annem ve babamın sağlıkları şu an için iyiler ama kötü sonuçlar olmaması için şimdiden önlem almamız gerekiyordu. Babamın sorunu prostat, annemin ise göz tansiyonu idi.

Zonguldak'ta eşimin çocukluğunun geçtiği evde 2 günlük kısa ama bir o kadar güzel bir tatil geçirdik. İlk defa eşimin de yardımıyla balık tuttum. Gerçekten bir sabır işiymiş. Biz 5-6 balıktan sonra evin yolunu tuttuk, eşimin babası ise akşama kadar sabredip bir kova balıkla döndü(mezgit ve istavrit), annemiz kızarttı, ben de bahçeden topladıklarımla harika bir salata yaptım. Rokanın uzun bir çiçeğin yaprakları olduğunu gördüm, şaşırdım. Bahçede ki erik ağacının yanından ayrılmadım, eşim topladı ben yedim:) Yediklerim de yetmedi eşim ağaca çıktı İstanbul'da yemek için de bir poşet topladı :)
Harika sofralara misafir olduk.

Çayır çimen gezdik, ısırgan otu ile ıspıt(hodan) toplandı, ısırganın çorbası, ıspıtın da yumurtalı kavurması yapıldı, yanımıza yolluk edildi.

Açık hava müzesini gezdik. Zonguldak'ın ünlü yeraltı kaynağı taş kömürünü gördük. Ünlü laz böreğini sonunda gördük ve tattık. Sevgililer günü için sipariş ettiğim laz böreği gerçek laz böreği değilmiş öğrendim. Yöreden yöreye farkediyormuş. Esas laz böreğini Hopa ve doğusu yaparmış.
Eşimin annesi, hala bebeklik kıyafetlerini saklıyordu. Babası ise oyuncaklarını saklamıştı. Eşimin mühendis olacağı önceden belliymiş. Kendi oyuncaklarını kendi yapmış. Bunları görmek de çok keyifliydi. Onunla birlikte ben de gittim çocukluk günlerine...Resimde gördükleriniz ahşap motorlu sandalı ve çok farklı ses ve efektler çıkaran ama ateş etmeyen silahı, epey tozlanmışlar, kırılıp dökülmüşler ama karşımızdalar işte hala...En baştaki resim evin salonundan sol yana bakınca görülen manzara, başınızı sağa doğru çevirince de komple bir deniz manzarasıyla karşılaşıyorsunuz. Sessiz, sakin, huzur dolu...

Sabah erkenden uyanıp, kimse kalkmadan bu manzara karşısında kitap okumak da büyük zevkti benim için.

Bir tatilden ve bir yaşamdan daha fazla birşey bekleyemeyeceğime karar verdim. Huzur, içtenlik, anılar ve mutluluk...