6. ay biterken

Ah ne çok vakit geçti yazmayalı…

Zaman su gibiydi, sele dönüştü sanki, alıp götürüyor. Güzel bir akış neyse ki bu… Taşan, zarar veren türden değil. Kendi sınırlarında akıyor, hızlı ama sakin…

İpek büyüyor, kendi halinde, 6 aylık oldu. Ne çabuk büyüdü ne çabuk 6 aylık oldu diyorlar, bu cümleler bana zamanın hırsızlığını hatırlatıyor. Oysa ki ben hiç büyümesin istiyorum. Bebek tadında saflığında kalsın…

Onu öpmeye çalıştığımızda peşinden yüzünü silmeye çalışmasın.
Öyle kalsın dursun, saf, bihaber…
Onunla konuşmamız en büyük hediye olsun onun için.
TV deki çizgifilm değil benim onunla ilgileniyor oluşum dikkatini çeksin hep böyle…
Ona ruhen de bedenen de en iyi gelen yiyeceği annesinin memesinden gelen süt olsun…
Oturmaya çalışırken bir yana kaykılsın…
Abisini görünce aynı saflıkla heyecanlansın, cıvıldasın...
Dilini çevire çevire baba demeye çalışsın…

Ama bir süreç var önünde tamamlayacağın…
Annenin yapacağı en iyi şey, senin her anının kıymetini bilmek, tadına varmak bebek halinin…
Minik tombik serçem bir mim noktasındayız artık…
6.ay ile birçok ilk girdi hayatına…
Yeni kelimeler, yeni lezzetler, yeni ifadeler…
İyi ki geldin hayatımıza, iyi ki İpek Böcüğümüz oldun, ailemizi tamamladın…
Yarım yaşın kutlu olsun İpek kız…

Seni çok seviyoruz…