Geçen haftalarda düşünür olduğum bir konu var. Can doğmadan önce 3 çocuk düşünen biz birden "Acaba Can'dan sonra bir çocuk daha istiyor muyuz?" diye düşünmeye başladık eşimle. Hayatımız ikiye ayrılıyor diyebilirim, Can'dan önce ve Can'dan sonra şeklinde... Çocuk büyütmek hiç kolay değil, özveri ve sorumluluk yumağı olarak sürüp gidiyor. Ama esas değişiklik annelerin hayatında oluyor. Beyler işlerine gidip gelmeye devam ediyorlar. Evde kalıp ya da çalışmaya devam edip hem evin işlerine yetişmeye çalışıp bir yandan da bebeğin sorumluluğunu taşıyoruz. Geçen yıl ile kıyasladığımda çok farklı bir hayatım var şimdi. İşten ayrılıp evde olmasam bile çok değişeceğini sanmıyorum. Haftanın geri kalan 1.5 gününü nasıl paylaştıracaktım ki, kendime ayıracak zamanım kalacak mıydı? Hiç sanmıyorum... Çalışmayarak çok daha rahatım, orası kesin. Doğum izninin ardından çalışıtığım 1 ay + 5 günlük sürede hem çok yoruluyor hem evin işlerine yetişemiyor, bir de Can ile yeterince vakit geçiremiyordum bana göre....
Çocuk büyütürken eşlerin desteği çok önemli... Eşim yine hobilerine kısıtlı da olsa devam ediyor. Ama ben hepsini kesmiş durumdayım. Şu an tek hobim kitap okumak, mutfak ve bloga yazmak... Spor yaptığım, Belgrad ormanındaki 6,5 km lik parkuru 33 dakika da tamamladığım, tenis oynayıp, yarışmalarda dereceye girdiğim günler hayal gibi... 3. ve 4. dil öğrenme çabalarım....
İşte bu düşüncelerin ardından düşünür oldum. Acaba sadece Can ile kalsa mı bu sevda...
Can'ın kardeşsiz büyümesini de istemiyorum. Tek çocuk üzerine odaklanmayı da istemiyorum. Herşeyimiz Can olmamalı, onunla yatıp onunla kalkmamalıyız. Bu hem onun iyiliği hem bizim iyiliğimiz için... O halde bir kardeşi daha olmalı Can'ın... Peki kaç yıl sonra? Ben yeniden çalışmaya başlayınca mı? Peki ona kim bakacak? Hadi babaannesi söz verdi Can'a bakarım dedi ama 2. çocuk için nasıl isterim tekrar bu iyiliği, yeniden mi bir ara vereceğim işe? Peki bu aralardan sonra benim kariyer hedefim ne olacak? Ne olacak? Ne olacak?... Eşim bu konuda kararı tamamen bana bırakıyor. Bu işimi daha da zorlaştırıyor. Karar vermek o kadar zor ki? Belki düşünmek için erken diyeceksiniz ama belki de hiç değil.
Karar vermek için biraz içses dinlemeli biraz da bilenlere danışmalı bu durumu. Evet sizlere danışıyorum. Sizce ideal çocuk sayısı kaç olmalı, bunun ile ilgili yanda bir anket başlatıyorum. Fikirlerinizi bekliyorum.
19 Şubat 2008
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kayıtlar
30 yorum:
Bence karar vermek için erken. Can üç dört yaşına geldikten sonra oturup karar vermek daha doğru olur diye düşünüyorum.
Canım benim ya neler düşünmüşsün :) benim aklıma bile gelmiyor her iki düşünce de. ne olsa mı diye düşündüm ne de asla olmasın diye. Çok erken diye düşündüm sen yazınca. Bence kişilere bağlı bişey. peşpeşe olsun sonra işe son süret döneyim hepsi bir arada büyür kurturum da diyebilirsi, ya da bu biraz büyüsün ezilmesin diğerini daha rahat bir zamanda yapıp keyif süreyim de diybilirsin. Ekonomi de tabi işin içine giriyor,eş desteği de. Çok yönlü bir durum. Eşin haklı Sen bilirsin :))
pinar,alemsin,ayni seyleri herkes yasiyor emin ol,bende ayni hesaplari yapip duruyordum,gecti simdi.anladimki iyi bir evlat yetistirmeden kariyer falan olmuyor zaten bu bir,evde huzurun olmuyor cunku.Cocuk buyudukce isler zorlasicak,bakimindan cok egitimi girircek,iyi bir cocuk icin iyi bir anne baba egitimi sart,sonra bir kardes de sart.ben cesaret edememistim ama simdi dusunuyorum keske adili 1,5 yil emzirdikten sonra hemen ikinciyi dusunseymisim.simdi biraz gec kaldik ama 2 ve 3 oyle ardi sira istiyorum:)
kariyer meselesinde haklisin,keske imkanlar daha iyi olsa,evden calisabilsen vs..ama bak ben tek basima(esimin hakki cok) cocuktan sonra bir suur sey yapabildim,istersen hersey oluyor,bahaneler her zaman var zaten.
merak ediyorum bende yorumlari..Soyle basarili olmus insanlarin hikayelerini oku istersen,benim ablamlarin kitabi yok ama onlarda cocuklari olduktan sonra cok guzel kariyer yapabilmis insanlar,hemde annemin yada babaannelerinin yardimi olmadan..
Hemen bir kardeş olsun bence beraber büyürler.Hiç olmazsa yıllar bölünmez.Sevgilerimle
Selam Pinar
Ben bir anne olarak konusamiycam ama tek büyümüs bir cocuk olarak bu anketine katilmak istedim.
Benim annemin rahatsizligi yüzünden kardesim olamamis.
Evin tek cocugu olmak tabiki cocuk acisindan avantajli oldugu gibi dezavantajlarida oldukca fazla.
Cocuklugumda bunu daha cok pozitif görüyordum, odam benimdi, oyuncaklarim sadece bana aitti :)
Simdi ise olaya cok farkli acidan bakiyorum. Bir ablanin, abinin veya kardesin yerini hic birsey tutmuyor buna eminim. Anne babaya karsi olan sorumluluklari kardesler arasi paylasmak var ve tek basina yüklenmek var. Ileride hayat neler gösterecek bilemezsin.
Kariyer konusuna gelince, sen o kadar zeki ve aktiv birisisinki eger istersen iki cocukla Doktor biel olursun :)
Hersey istek ve azimle basarilir.
Su devirde düsünülecek asil önemli sey kariyerden ziyade cocuklarin egitimi. Etrafimdaki cocuklari görünce ben cocuk sahibi olmaktan korkuyorum :)
Sen artik "zaten annesin", eger Can'in birde kardesi olursa senin kendine ayiracak daha fazla zamanin olacagini düsünüyorum.
Bence Can'i düsün ve onu kardessiz birakma...
Sevgiler
Dilara
evet Pınar, benim de aklımdaki büyük soru işaretlerinden biridir bu.
bana da sadece Çakıl'la hayat tam da yoluna girmişken güllük gülistanlık yaşar gideriz gibi geliyor. Ama bir yandan kendimi düşünüyorum, kardeşlerimi, hayatıma kattıklarını (bkz www.gezgec.blogspot.com/2008/01/kardeleri-olmal-insann.html)
bu sorunun bir cevabı yok bence miniklerin bir kardesi olsa iyi olur, ama bana cok uzak simdilik :)
pinar, benimde cogu zaman aklimdan gecen sorulari dökmüssün ortaya. gelecek yorumlari merakla bekliyorum.... biz canerden önce hep 2 cocuk isterdik. cok zor gecen hamileligim ve dahada zor gecen dogumum ve sonrasindan dolayi baska cocuk istemedigime karar vermistim aslinda. etrafimdaki kimse beni anlamasada, bana deli gözüyle bakmaya baslasalar bile ben kesin kararimi vermis görünüyordum. birde düsündügüm su vardi: cocuk büyütmek öylesine zor ve öylesine cok sorumluluk istiyorki. acaba 2 tane olupta, tabiri caizse "yarimyamalak" yetistirmektense, 1 tane olsun ve ona odaklanip, onu dogru-düzgün yetistirmekmi daha mantikli? birde biliyorsun, caner daha 10 haftalikken onu krese birakip ben tekrardan ishayatima döndüm. ozamandan bu yana haftanin 5 günü, sabahtan aksama kadar calisiyorum. oglumu dogru-dürüst görmüyorum, onunla yeteri kadar zaman geciremiyorum. is-hayati, ev-isi, es, cocuk beni öylesine yoruyorki! kendime ayirdigim vakit zaten hic yok denilecek kadar az. belki 2-3 ayda bir arkadaslarla bir yemege gidiyoruz, okadar. esim bana tabiiki yardimci oluyor bazi seylerde. ama es her nekadar yardim etsede islerin büyük bir kismi genede hanimlara düsüyor. calissada, calismasada evin hanimi o cünkü. esim mesela gene hobisi olan sporu yapabiliyor. bende hobi yok, yani hobi icin vakit yok zaten. caner yakinda 5 yasina girecek. bundan 1.5 sene kadar öncesi ben bebekler gördügümde tekrardan heveslenmeye basladim. simdi bir yönden istiyorumki bir bebegim daha olsun. ama canerde hâla krese gittigi icin ve bir bebegimiz daha olsa onuda gene krese verecegimiz icin ve bu bize cok pahaliya patlayacagi icin (benim maasimin büyük bir kismi krese gidecek), tekrardan vazgectik gibi düsündük bir ara. ödemesine ödeyebiliriz. ama bizimde bazi hayallerimiz var. bu hayallerin icinde türkiyeye dönüp, hayatimizi orada sürdürmekte var. ve kendimize orada bir hayat kurmak icin belli bir birikime ihtiyacimiz var. ama gün gectikce farkediyorumki, cocuk-istegim agir basiyor... benden fazla caner illaki bir kardes istiyor... ama hâla tam karar vermis degilim. cünkü birde bel-fitigimdan dolayi sorunum var... yani hersey sallantili su an.... ALLAH hepimizin hakkinda hayirlisini versin! öpüyorum cani ve seni! sevim
Oyumu verdim gidiyorum Pınar'cım Bence 1 yeterli ;) Hatta bazen artıyor bile :P
kariyer planınız olmasaydı ben de 3 derdim. ama madem çalışacaksınız hemen 2. ciyi düşünün ki hem yaşları yakın olsun arkadaş olurlar , hem de sizin için planlı olur.
bakımlarına gelince vakti karar verirsiniz. illa bi çözümü olur. mesela 2. büyüyüüp babanneye bırakma vakti gelince Canı kreşe verebilirsiniz, hem onun içinde iyi olur.
ama kesinlikle tek çocukta kalmayın.
ilerde Can da eksikliğini hisseder ,siz de... merve
Pınarcığım, çalışan annelerin dramını yazmışsın kesinlikle. Dram diyorum çünkü tüm bu olasılıklar arasında sıkışmış kalmış gibiyim.
Kardeşsiz bir çocuk büyütmek, diğer yanda yeni bir hamilelikle evrim geçirmişcesine kilo almak, iş hayatından fiziksel ve psikolojik olarak kopmak( bu kariyer faslının sekteye uğraması demek), sonra iki çocuğun bakıcı sorunu, ilk çocuğun okul sorunları, bakım sorumluluğu derken kocaman bir sorun yumağına dönüşüveriyor bu olay. Şu an bildiğim tek şey ikinci çocuğa hazır olmadığım.
Arayı çok fazla açınca iki çocuğun paylaşımı az olur deniyor.
Son zamanlardaki tek düşüncem ise; Rabbim bana anne olmak gibi mucizevi duyguyu yaşattı. Ve tek dileğim oğlum için sağlıklı bir ömür, kardeşi olmasa da, kardeş kadar yakın dostluklarının olmasını ve karşısına doğru insanların çıkmasını diliyorum.
Pınarcığım bu arada senin ikinci çocuk düşüncen için henüz çok erken. Can 4-5 yaşlarına geldiğinde daha sağlıklı karar alacaksındır. Şimdi sen Can'ını büyütmenini keyfini yaşa. Zaman zaten sana doğru olanı getirecektir.
Sağlık ve huzur dolu günler geçirmeniz dileği ile.
Sevgiler.
merhaba;
evlenip bir çoçuk sahibi çoğu annenin kendine sorduğu soruyu sorduğun için cevap verme ihtiyacı hissettim.ben evlendikten 9 ,5 ay sonra oğlumu ondanda 11 ay sonrada kızımı kucağıma aldım. ilk yıllar tecrübesizliğim ve yalnız büyütmek zorunda olduğum için biraz yorucu ama eşimin desteğiylede çok maceralı geçti.şimdi çoçuklarım 7 ve 8 yaşında kocaman oldu onlara bakınca kendimle gurur duyuyorum sanki ikiz annesiyim gibi birşey...bu geçen güzel yıllardan sonra evimizde can gibi tatlı minik bir bebek hasreti çektiğimizi farkettik ve karar verdik üçüncü bir bebeğe...bazı kararlar ya hemen alınmalı yada uzun bir aralık verilip özlendiğinde güzel,çünkü çekilen zorluklar insanı korkutuyor ve ertelendikçede imkansızlaşıyor."tek çoçuk asla,iki çoçuk az "diyenlerdendim üç çoçuğun ideal olduğunu düşünüyorum çünkü ileride hayatın getirdikleri ne olur bilemeyiz.hastalık var sağlık var,bir çoçuğa anne ve babanın sorunluluğunu vermek çok ağır bence ...maddi imkan açısından bir problem yoksa çok çoçuk sahibi olmak istemeyen anneleri keyfine düşkün ve biraz bencil olarak görüyorum.ilk yıllar zor olsada 4-5 yıl sabreden bir anne sosyal hayata geri dönüp hobilerini yine çoçuğuyla birlikte zevkle yapabilir.bu çoçuk yüzünden herşeyden mahrum kaldım olaylarını birazda ruhen ve bedenen nadasa çekilmek olarak düşünebilirsiniz.sevgilerle....
Bu konuda herkes kendi şartları içerisinde kendine göre doğruyu belirlemiş onun arkasında gidiyor.
Senin yaşadıklarını birçoğumuz yaşadık aslında. Verilen kararlar sonucunda herbirimizin hayatı başka yonlere aktı. Ama zamanla kendi verdiği kararda ki yanlışlıkları da görmüyor değil. 3 yaşındaki oğlum anneanne desteğiyle gayet iyi bakılıyor.Ama oğlum evde sıkılıyor ve kendi akranlarına gidip oynamak istiyor. Bu da ister istemez sıkıntı yaratıyor. Sürekli birileri size gelip, sizde birilerine gidiyorsunuz. Ama bir kardeşi olsa onunla oynar sizide kendisi ile sürekli meşgul olmak zorunda bırakmaz hele birde akransalar...
Şu an bende ikinci çocuğu düşünmüyor değilim ama oturan düzenimi bozmak çok zor geliyor. Tekrar kilo almak, tekrar iş bulmak, tekrar bebek bakmak, etc. Bunlar uzayıp gider üzerinde kafa yordukça tabi kıskançlık olayıda ayrı bir konu.
Kendim bu hatayı yapmış olmama rağmen ilk çocukları erkek olanların fazla ara vermeden ikiciyi düşünmeleri daha doğru geliyor. Erkek dedim çünki ilk çocukları kız olanlar aradan zaman geçse bile ikinci anneleri oluyorlar ve bebeğe konuşmayı yemeyi etc annelerden bile daha çabuk öğretiyorlar.
Tabi karar senin canım, bunlar bizim tespitlerimiz sadece
Ballı Künefe
Ben de hep 1 çocuk yeter, onu ideal şekilde yetiştirmeye çalışalım da... diye düşünürdüm ama eşim kesinlikle 2. çocuk istediğini söyleyip bu konuda ısrarcı olunca, annemi nöbetleşe acilin önünde beklediğimiz bir gecenin sonunda eşimin "merve tek olursa biz hastalandığımızda tek başına bekleyecek" demesi üzerine ben de ona hak verdim. Evet çocuk olayı çok zor. Kendimizle ilgili birçok şeyden vazgeçmek zorunda kalıyoruz ama şimdi 2. çocuk konusunda çok da memnunum:) Ama Pınar'cığım senin bunları düşünmen için çok erken. Kendinize biraz daha zaman ver. Ne dersin?
Sevgilerimle...
pınarcığım ben de senin gibi oğlumu doğurmadan önce 3 çocuk istiyodum, ama şu an aynı fikirde değilim. çocuk büyük bir sorumluluk istiyo, özellikle anneyi çok ama çok yoruyo, hele bir de benim gibi çalışıyosan. 3 çocuk olmasa bile 2. yi düşünüyorum, tabi korkmuyo da değilim. (hamilelik, doğum, doğum sonrası acılar, uykusuz geceler, sürekli ilgi bekleyen küçük bir adam....) asla ve asla tek çocuk olarak büyümesinden yana değilim. tabi seninde kafanda olan soru işaretleri bende de var. şu an oğlum kreşe gidiyo, 2. çocuğu yaparsam ya işe ara vericem (ki bunu istemiyorum), ya bir bakıcı arayacağım (ona da ne kadar güvenebilirim bilmiyorum), seninde dediğin gibi 2. defa babaanneden bunu istemek haksızlık olur değil mi? oğlum 4 yaşını dolduruyo, daha fazla arayı uzatmadan yeni bebeğe merhaba demeli diye düşünüyorum. hiçbir çocuğu kardeşden mahrum etmemeli bence.
Biri 7 digeri 2 yasinda iki cocuk annesi olarak ben derim ki aradaki yas faki en fazla 3 olmali.Yoksa hem anneye zor oluyor hemde kardes iletisimi oyunlari paylasimi olmuyor.
Selam Pınar
Biri 10,diğerinede hamile bir anne olarak benim tavsiyem çok fazla ara vermeden Can 2,3 yaşındayken 2. çocuğu düşün derim.Bende senin gibi tek çocuk düşüncesiyle çok yanlış yaptığımı daha yeni anladım.Hep işim ve kızım dedim. Ama sonra farkettimki en zor günlerimde ve en güzel günlerimde yanımda hep abim ve ablam vardı. Ama ben kızımı bu duygudan mahrum ediyordum ve 10 yıl sonra bana göre büyük bir cesaretle 2. çocuğa karar verdik. Çocuğun yaşı büyüdükçe kardeşi kabullenmeside zor oluyor. Yinede en doğru kararı kendin vereceksin. Sevgiler
Pınarcım merhaba benimde 4 aylık bir kızım var. Kızım olmadan önce 3 çocuk düşünüyorduk ve kızım 4 aylık oldu ve halen 3 çocuk düşünüyoruz.. Ben doktora yapıyorum, boluda üniversitede asistanım ve ankarada yapıyorum doktoramı. Haftanın iki günü derslerim için ankaraya gidiyorum..Bir dönem dondurdum, şubat döneminde tekrar başladım.. Ama şunu anladımki kızım dünyadaki herşeyim ve bu herşeylerden 2 tane daha istiyorum:)) Bence sende bu fikrinden vazgeçmemelisin.. Ama sağlığın için 2 yıl ara versen iyi olur.. Can'ı çok öpüyoruz..(Bu arada benim eşimde Malatyalı)..
Duru & Özlem
Pınar'cım sizin gibi insan seven çocuk sevenlerin üç çocuğu olsun..yakışır snada eşine de.
Biz de bir çocuk diye çıktık yola 8 yıl sonra kızımız oldu eşim oğluma kıyamadı sevgisini nasıl paylaşrırız gibi. ama iyi ki doğurmuşum şimdi başımızda gezdiriyoruz abise aynen..Ablamın bir oğlu var oda çok düşkün benim kıza görgüsüz olduk ..kızımda hiç şımarmadı..iyi olmuş iki tane..benim annem tek çocuktu anneaneciğimin bir tane gözünün nuru.. annem hep beş çocuk istermiş kardeşim yok diye biz üç kız kardeişiz beni zor dğourmuş bünye musait değilmiş..hala kardeşe özenir..Allahtan bizler varız şu andad en büyük ablamal bitişik bloglarda onun gözetimin de ben uazkta olunca olmuyor..çok üzülüyorum ama ne yapıcaksın..komşunda bak diyor siz üç kardeşsiniz anneni paylaşıyorsunuz ..bir de tabi ki bu yönü var işin bizler için ne olur bilmem zaten artık bizler farklı düşünen nesilleriz ..
neyse ne çok uazttım ..
size üç çocuk ...Can a abilik çok yakışır...sevgiler..
merhaba PInar
yorumları okudugum kadarıyla herbırımızın yasadıgı sartlar,durum,maddıyat vs.. gore tercıhlerı farklı farklı..belkı benım durumumun sana benzerlıgı acısından yardımcı olur.textıl muhendısıyım,4 yıllık calısma hayatından sonra yaklasık 1,5 yıldır evdeyım. Evde sıkıldıgım zamanlar olmadı mı elbette oldu, ama bunun ıcın tekrar ıse baslamayı hıcbır zaman cozum olarak gormedım. evhanımlıgı degıl "anne"lık ,yanı dunyanın en zor meslegını yaptıgımızı dusunuyorum. Annnelık sadece bakım degıl aynı zamanda sevgı,aynı zamanda egıtım, emek...kendıme hangısı daha onemlı dıye sordugumda cevabın zaten bellı oldugunu dusunuyorum, tabı kı ılerıde bır yetıskın olacak olan oglum. Keske evden de takıp edebılecegım, ya da yarımgun calısabılecegım bır ısım olsaydı dıyorum bazen ama su an bu durumu degıstıremeyecegıme gore bu zamanın kıymetını bılmelı ve en guzel sekılde gecırmelıyım dıye dusunuyorum. Oglum su an 14 aylık ve zamanın nasıl gectıgını hıc anlamadık gercekten :) 3 yasına kadar kendım bakmak, daha sonra da guvenebılecegım bır kuruma emanet etmeyı dusunuyorum. Ikıncı cocuga da tabı kı evet :) bız 4kardesız ,bır tane daha olsa fena olmazmıs :) yavrumun da bu nımetten mahrum kalmasını ıstemem. tek cocuklara bakıyorum da ,tekcocuk ama 3cocugun ezıyetı ,yuku kadar aıleye sıkıntı olabılıyor bazen.
Bence bebegınle bu zamanın tadını cıkarmaya bak, hergun ondakı degısıklerı gordukce hayatta herseyın buna degdıgını goreceksın (bunu bana bebegı 9 aylıkken ıse baslayan bır arkadasım daha yarı pişman bir halde soylemıstı)tabi yine de mutlu anne mutlu bebek icin son karar sana kalmıs :)
Pınar'cım biri 11 diğeri 3 yaşında iki oğlum var.Her zaman çocuklarıma konsantre olabilmek ve onların her dakikasını özel yaşayabilmek için uzun aralaral sahip olmak istedim 2. çocuğuma ben daha kısa bir ara düşünmüştüm gerçi ama aksilikler 2 sene daha ileri attı bizi.Ben her ne kadar aralıklı yapmış olsamda şimdi düşünüyorumda keşke biraz daha az ara verseydim.Mesela 2 sene çünkü o zaman çocuklar kardeş olduklarını anlıyorlar,daha güzel sosyalleşiyorlar çünkü zaten evde sosyal durumdalar.Uzun ara veren biri olarak bunun eksilerini belirtmek isterim;
önce çocuklarımın ikiside erkek olmasına ve birbirleriine çook düşkün olmalarına rağmen ortak bir payda bulmakta zorlanıyorlar,beraber vakit geçirelim dediklerinde düşün bakalım ne yapabilirler? çooook az şey ve bu fark yaşları büyüdükçe daha fazla açığa çıkacak,abimiz ergen olduğunda diğeri daha minicik olacak.cnm bence canı emzirdikten sonra yaklaşık 1,5 2 yıl kadar hemen 2. yi düşün.Ayrıca onları büyüttükten sonra daha dinç olacağını unutma.İkinciye ara vereyim dersen büyük hata yaparsın.Zaten yazılanlardanda genel olarak aynı sonuç çıkıyor.Tabi karar sana ve eşine kalmış.Biz buralardayken böyle tatlı bir bebiş daha görmek istiyoruz.HMM ayrıca bir not;kesinlikle ikinciyi daha az sevmeyeceksin3. ve 4. yü de:)çooook farklı birşey.Ancak yaşanınca anlaşılıyor.
Pınar, hamile iken zamanın nereye geçtiğini çok anlayamadın ama yazdıklarından anlıyorum ki, Can'ı dünyalar kadar çok sevmene rağmen, annelik yükü, yapmak istediğin şeylerden feragat etmek zorunda kalışın seni üzüyor. Bu böyle olmayabilir ama Can doğduktan sonra kapalı kapılar ardından martının uçuşunu gösteren bir fotoğrafla kendini ifade etmiştin. Şimdi de bu yazı ile. Bana uzaklardan algılanışını dile getirdim.
Çocuk sorumluluk ister. İlk nerede okumuştum hatırlamıyorum ama 24 saat, ömür boyu istifa edilemeyecek meslek diyorlardı annelik için. Baba olmak da farklı ama anneninki kadar sorumluluğu yok. Uykusu bölünen, kendi vücudunun ürettiği bir sıvı ile yavrunu besleyen, onu yıkayan, paklayan, her türlü ihtiyacını karşılayan her zaman anne. Baba 1 defa yardım ederse, anne 10 defa koşuyor. Sen mükemmeliyetçi bir insansın. O yüzden en iyisini yapmayı hedefliyorsun ve en iyiyi bulmaya çalışıyorsun. Mühendis olarak da formüllere oturtmak istiyorsun. Denklemler kurmak istiyorsun. Ama onlar yok... Bu iş sevgi işi, özveri işi. Sen anne olarak iş yaşamınla başlamak üzere özverilerde bulunmaya başladın bile. Diğer yandan Can'ı düşün. Şu anda çok küçük ama 1 sene sonra bunları düşündüğüne şaşıracaksın. Bunları yaşayan gördüğüm tek anne sen değilsin. Yorumlarda da görüyorsun. Önemli olan senin doğrularını, sana en çok uyanları bulmak. Pazardan domates, biber alır gibi çocuk sayısı söylemenin hiç anlamı yok. Bir ya da daha fazlası çocuğun ihtiyaçlarını karşılayacak aile yapısına sahip misin? Maddi gücünüz elverecek mi? Hangi şartlarda büyütmek istiyorsun? Çocuklarının birbirleri ile diyalogları nasıl olsun istiyorsun? Bu sorularla başlayarak sorgula... Vereceğin cevaplar zaten seni yönlendirecektir. Dur münehdisçesini söyleyeyim sana :) Önce beyin fırtınası yap(belki bu yorumları ona sayarsın) sonra da kılçık diyagramı! Kararı eşin, yardımını istediğin kişi ya da kişilerle otur konuş. Sonrasında karara var. Şahsi olarak söyleyebileceğim tek şey, tek çocuk olmak çok ağır ve çok zor. Herşeyin en alasına sahip olman için ailen elinden geleni yapıyor ama büyüyünce sen onlar için elinden gelenin en iyisini yapabiliyor musun diye kendi kendinle hesaplaşmak, hele evlenip, kariyerinden bu sebeple vazgeçerek yabancı ülkeye yerleşen bir tek çocuk için çok ama çok zor. Ben evlenerek kariyerimden vazgeçtim. Sen çocukla ara verdin. Öyle düşün. Bambaşka bir noktadan, istediğin imkanlarla yeni bir kariyer için, yeni olasılıklar yaratmak senin elinde. Ama şu içindeki enerjiyi biraz boşalt. Koşar mısın, etamin mi işlersin, Can'a mamalar mı yaparsın bilmem. Ama önce birikmiş enerjini boşalt. Sonra da derin bir nefes alarak kendin ne istiyorsun, senin için iyi olan ne bunu düşün. Tenistir, koşmaktır, okumaktır, iştir hikaye... Önünde cıvıl cıvıl verdiğin her emeğe değecek, karşılık verecek canlı, şimdilik sana bağımlı bir varlık var. Onun yüzüne bir bak ve kararını ver :)
Canım merhaba,
yazıyı okudukça aynı şeyleri düşünüyor olmak biraz rahatlattı beni ama ya sonuç..Zeynep Şevval 3 yaşına gelmesine rağmen ben hala
2. çocuk yapma konusunda korkuyorum.Çocuk büyütmek gerçekten emek ve fedakarlık isteyor..Bu aralar bizim evdede 2. çocuk ve kardeş sesleri yankılanıyor ama ben biraz kulağımı tıkıyorum çünkü korkuyorum yeniden aynı şeyler..bunlar gerçekten güzel şeyler ama gerçekten fedakarlık isteyen şeyler..şevval daha yeni bezden kurtuldu.. biraz rahat edelim değilmi..2 sene daha beklemeyi düşünüyorum.. ben oyumu verdim canım evet 2 çocuk ideal ama zaman ne zaman :)
öpüyorum canım..
pınarcım duygularımı ancak böyle anlatabilirdim sanırım
duygularım aynı,kararsızlığım aynı,endişelerim aynı
bahsetmiştim bende evdeyim ama bu beni rahatsız ediyor çünkü zaman geçiyor,bu sefer çalışmaya başlayanlara bakıyorum onlarda mutsuz-mesela ayça tonguçun annesi-
yani iki dengede aslında dengesiz
hoşnutsuzluk demeyelim ama keşkede herşey gönlümüzce olsa dimi
yani2-3 gün çalışsak fenada olmaz ama nerde...
sanırım düşünceler bizi böyle yaptı keşke karşılıklı konuşabilsek
annem sen yapıyosun diyor,yani anı yaşamıyor ve mahvediyorsun diyor ve biraz düşünme oluruna bırak diyor ve ekliyor:şu an senin çok değerli bir varlığın var,kızın.
evet çok haklı bende biliyorum ama hiçbirşeye yetemiyorum gibi geliyor,ne hobisi uzun süreli bir banyo bile en büyük zevk oldu...
kendine vakit ayırmak ne bileyim biraz daha bakımlı olmak,oje sürmek,dökülen saçlarıma çare bulamamak vs...
bazen tembelim ben diyorum kendime bak yapan nasıl yapıyor diyorum sessizce,içimden
ve evet babalar sağolsunlar ellerinden geleni yapıyorlar ama yetmiyorki
ev var,yemek var,temizlik var bebek var ve bunları insan kendi yapınca dahamı mutlu oluyor ki
2-3 haftadır ciddi bel ağrım var,doktor üşütme dedi,dikkat etmeme,korunmama bebek ağırlığı,yorgunluk sebepleriymiş
çıkan sorunlarda insanı biraz daha içe dönük ve hassas yapıyor
çocuk konusunda 2.için bende korkuyorum,çünkü hamileliğim sorunlu geçti,işten ayrıldım 1,5 ay yattım ve zor bir doğum atlattım toparlanmam uzun sürdü,ama yinede kardeş güzel ve kızımın inşallah kardeşsiz kalmasını istemem
ve bu evde kalma halim sürerse 1,5-2 yaşına geldiğinde kardeşi olsun istiyoruz,üst komşum hamile ve 10 yaşında oğlu var,bu uzun aranın iyi olmadığını her fırsatta
söylüyor.
yeni imkanlar,ve bu durumdan paylar çıkarmak senin elinde diyorlar ama ben nasıl yapacağımı bilmiyorum,bazen her anım,günüm aynı gibi geliyor,boğulduğumu zannediyorm
zor iş annelik vesselam
öptük sizi
sevgiler yıldız
Çok zor ve kişisel bir karar bu. Tamamen size, sana bağlı bence. Evliliğinize, aileye, ekonomiye.... Tüm sıkıntıların hepsi bir tarafa gerçekten ne istediğine bağlı. İnsan isterse bütün zevklerinden, isteklerinden hatta gerekirse kariyerinden bile seve seve vazgeçer. Ama 2. çocuk için gerçekten bazı şeylerden daha fazla vazgeçeceksin bence. Hani doğur boşver herşey kolay olacak denilmiyor malesef. Herşeyi tüm gerçekliğiyle gör ve gerçekten kalbin evet diyorsa, bütün sıkıntılar,zorluklar zevke dönüşür. Sensin yani odak merkezi..
Ama zaten hayatta hep böyle değil mi bireyi tercih ederken başka birşeyden vazgeçmiyor muyuz hep?...
Aynı endişeleri paylaşıyorum ve seninle aynı şeyleri düşünüyorum... Bu zamanda karar vermek çok zor...
pinarbk@gmail.com adresine bir mail atarsan sana davetiye göndermek isterim. Sonra da yorumumu silersen sevinirim:))
benim 8 aylik bir kizim var ,eskiden 2 cocuk yeter derdim ve arasini 5 yas dusunurdum benim kiz kardesimle 5.5 yas var aramda ve biz cok iyi anlasamazdik cocukken sindi buyunce daha farkli oluyor tabi ama arayi cok acmamak gerektigini dusunuyorum gercekten iyi anlasmalari icin o yuzden kizim 18aylikolunca ben sahsen yeniden hamile kalmayi dusunuyorum umarim rabbim tekrar nasip eder bana bu guzel duyguyu.daha once calisyordum su anda yurt disinda yasiyoruz turkiyeye donme planimiz var para biriktirelim orda guzel yasayalim bir evimiz olsun diyorum benim calismam sart burda daha kolay hamileye falan is bulmak tabi ama 2 senemiz var maddi olarak cokda hazir deiliz ben sahsen calismakta istemiyorum cocuklarimla ilgilenmek onlarin her adimini izlemek istiyorum zaten turkiyede calisirkende mudurumum oglu ile olan iletisimini gordugumde ben cocugum olunca calismayacagim dedim cocukcagiz 5 yasinda annesini arar gece 9 da annecim ne zaman gelcen die sorardi teyzesi bakiyordu onada ama bi cocugun anneye mutha oldugu yaslar zaten annelik de bir meslek hayat boyu suren.. evlenseler bile dertleri tasalari bitmeyen bir meslek demisti amerikali bir bayan bana gercekten ne kadar dogruymus...
bence en dogru karari sen alacaksin herkesin durumu farkli benim esim ekonimik olarak dusunup 2 cocuk istiyor ama ben 3 diyorum onun cefasini da yine genel olarak ben cekecegim ama o minicik ayaklar patikler yokmu insani olduruyor inan utanmasam 5 tane dogururum yaaa.. hamilelikde cok guzel bir safha ben cok eglenmistim guzel bakmistim kendime cok guzel kiyafetler almistim cok sirindim yani biraz narsizim sezdim yazdiklarimda yahuu :) su anda hamilelik oncesinden cok daha zayifim malesef sutum kesildi ona uzuluyorum sut beni cok zayiflatti hem aneye hem cocuga faydali bir olay rabbimin mucizesi iste.
umarim hersey gonlunce olur
sitende bir harika super seyler var bakip bakip yememem lazimm of yaaa diyorum hepp sonrada bi occasion olsada yapsam sunlari diyorum en azindan misafir olunca hepsinden azar azar yeniyooor :)
HAYAT HERKESE ZOR.........BEN ÇALIŞAN BİR ANNEYİM.OĞLUM 6 YAŞINA YENİ GİRDİ.ANAOKULUNA BAŞLAYACAK.BENİMDE AKLIM ÇOK KARIŞIK 2,ÇOCUĞU BİTARAFIM İSTİYOR BİTARAFIM İSTEMİYOR.GALİBA YENİ NESİL OLARAK TEMBELLEŞTİK GALİBA.ESKİLERE BAKINCA BABAANNEMİN HİKAYELERİNİ DİNLEYİNCE BEN ÇOK RAHATIM DİYORUM.AMA YİNEDE ZOR GELİYOR.ÖZELLİKLE EV İŞLERİ YIPRATIYOR BENİ İŞİMİDE BIRAKMAK İSTEMİYORUM.ÇOCUĞUMUDA BAKICILAR ELİNE BIRAKMAK İSTEMİYORUM.....BU YENİ KOŞULLARDA HEPİMİZİ ÇOK YORDU.KEŞKE HAYAT ÇOK RAHAT OLSADA ÇOCUKLARIMIZI İSTEDİĞİMİZ ZAMANLARDA DOĞURUP KENDİMİZ BÜYÜTSEK....ALLAH HEPİMİZİN KALBİNE GÖRE VERSİN...AMA ÇOCUK YAPMAMIZ LAZIM BU KESİN AMA NASIL?
Aynı sorular benimde kafamda...
2.çocuk olmalı mutlaka ama çalışan bir anne olarak düşünmemiz gereken çok şey var. İyi bir bakıcı bulmak gerekiyor herşeyden önce... Bir çocukla bazen zor ilgileniyorken iki çocuk birden nasıl olacak düşünüyorum öte yandan... Eşim önceden 3 çocuk derken şimdi bir çocuk yeterli demeye başladı:)
Büyüklerimiz yapmışlar onca çocuk ama ev hanımı iken bir sorun yok...
Aynı sorular benimde kafamda...
2.çocuk olmalı mutlaka ama çalışan bir anne olarak düşünmemiz gereken çok şey var. İyi bir bakıcı bulmak gerekiyor herşeyden önce... Bir çocukla bazen zor ilgileniyorken iki çocuk birden nasıl olacak düşünüyorum öte yandan... Eşim önceden 3 çocuk derken şimdi bir çocuk yeterli demeye başladı:)
Büyüklerimiz yapmışlar onca çocuk ama ev hanımı iken bir sorun yok...
SELAM BEN CANER ;
AYNI DURUM ŞUAN BİZİM İÇİN GEÇERLİ FAKAT BİZİM ARTIK DÜŞÜNME GİBİ BİR DURUMUMUZ KALMADI 2.ÇOCUK YOLDAYMIŞ DÜN HABER ALDIK :) DÜŞÜNÜYORUM ÇARE ARIYORUM AMA ÜZÜLMÜYORUM KIZIMIZIN BİR KARDEŞİ OLACAKKİ ÇOCUKLARI ÇOK SEVİYOR,İKİNCİSİ ETRAFIMDAKİ TEK ÇOCUKLU KARİYER YAPMIŞ İNSANLARA BAKTIĞIMDA PİŞMANLIKLARLA DOLULAR HEPSİNDEN MUTLAKA İKİ ÜÇ KERE TAVSİYE ALMIŞ EŞİM BİZ YAPMADIK PİŞMAN OLDUK AMAN AMAN SİZDE HATA YAPMAYIN GİBİ O YÜZDEN DÜŞÜNÜN OLMAZSA BİRİNİ KREŞE VERİR DİĞER YENİ DOĞACAK OLANI ANNEANESİNE VERİRSİNİZ YADA İYİ BİRİNİ BULUR BAKTIRIRSINIZ ÇARE BULUNUR YETERKİ DÜŞÜNÜN SİZ , HOŞÇAKALIN
Yorum Gönder