3. Ay Biterken...

Yaz bitti…
Gelen yağmurlar ile ikna olduk artık tamamdır, yaz bize elini sallayarak veda etmiş, yerini sonbahara bırakmıştır…
Geriye dönüp baktığımda güzeldi, güzel bir yaz geçti diyorum… İpek katıldı aramıza yaz ortası sayılabilecek bir vakitte… Onu beklerken de o geldikten sonra da güzeldi, dolu doluydu yaz… Can’ın birkaç hastalığını ve bademcik ameliyatını saymaz isek tabi… Nazar boncuklarıydı onlar yazımızın…

3.ayımız biterken İpek Kız artık bambaşka… Onunla konuşulması, hele de “Aguca” konuşulması en çok sevdiği şey… Bolca bedavaya dağıttığı gülücükleri var. Konuşma çabaları ise had safhada, karşılıklı çeşitli tonlarda agulaşıyoruz… Onun agusuna aynı tonda bir agu ile cevap verdiğimde anlaşıldığını konuşabildiğini görüp çok seviniyor sanki, büyük bir işi başarmışçasına:) Ufacık haliyle çok komik ve de şirin geliyor bize bu çabaları, tepkileri… Yalnız kalmayı sevmiyor, karşısında sohbet edebileceği, göz kontağı kurabileceği birilerini arıyor…

Yazı güzel geçirdik, geçirmesine de… Sonbaharı ve kışı nasıl geçireceğiz bakalım. Doğum sonrası kalan 5 kg mu bu günlere saklıyorum. Çocukların peşi sıra hastalanacağı günler gelecek, Can’ın kreşinden bolca hastalık taşınacak muhtemelen, onlar hasta olunca ben yemeden içmeden kesileceğim, uykusuz geceler olacak ve kilolar bir çırpıda gidecek diyorum geçmişe bakarak. Can’da doğum öncesi kilomun da altına bu şekilde düşmemiş miydim… Ama geçmişte şimdiki kadar rahat bir anne değildim ki!!! Şimdi artık ruhu da bedeni de hafif extralarge olmuş bir anne olarak bu günleri yine rahat bir şekilde mi yoksa eskisi gibi stres olup kendine bakmayı dip köşelere iten bir anne olarak mı geçireceğim? Zaman ve hastalıklar gösterecek bize… 5 kg stoğum hazır ne de olsa…

Biz yine fırsatlar elverdiğince açık havada, kalabalıklardan uzak, doğa içinde olacağız…

Ruhumuza da bedenimize de iyi gelecektir önceden olduğu gibi…