BEYAZIN GETİRDİĞİ...

Bu sabah fark ettim, bir konuda çok şanslı saydım kendimi. Herkes benim gibi bu müthiş huzuru hissediyor mudur acaba yağan karı seyrederken, bunun için çok şanslı sayabilir miyim kendimi?

Blogspot kapanmışmış, ben bu yazımı görüntüleyemiyormuşum bile umurumda değil:) Hiç engelim olamaz bu güzelliği yaşamama...
Çok güzel yağıyor çok...

İstanbul’da kar ince bir tabaka halinde kaplı sadece, yollarda o da yok. Kardan adamı ancak minyatür halde yapacak kadar kar var. Ama yağdı gerçekten, sokak lambasının önünden savura savura uçuştular, mola verdiler, gene uçtular, sabah kalktım beyazdı, demek ki geceleyin daha çok yağdı, ben uykuya yenik düşmeseydim daha da seyredebilecektim. Şimdi yine yağıyor dışarıda ne güzel ne huzur verici…

Dün akşam Can ile pencere kenarına oturduk, birer sandalye çektik kendimize, ışıkları kapatıp mum yaktık, önce dışarı pencere önüne koyduk mumu, 3 kez söndü rüzgara dayanamayıp sonra onu içeri aldık içerde bizimle birlikte caddeyi seyretti o da… Dışarıda üşüyen kuşlardan köpeklerden bahsettik Can ile, yoldan geçen arabaların markalarını bildik, tek tük geçen insanlara baktık. Sonra mum kardeşe kendimizi anlatmaya karar verdik. Ailemizi anlattık mum kardeşe, kardeşini anlattık. Kardeşi gelince ona Can ile birlikte nasıl bakacağımızdan, Can ile birlikte dün akşam ne güzel puding yaptığımızdan, bu akşam zeytinli ekmeği birlikte yapışımızdan, yıkanıp kurumuş çamaşırları birlikte katlayışımızdan, Can’ın dedelerinden büyükannelerinden ağabeylerinden bahsettik. Işığı kapatıp ana oğul geçirdiğimiz bu yarım saat belki o kadar çok hoşuma gitti ki… Sonra mısır patlattı bendeniz tencerede. Onu kağıt külahlara doldurup yedik…

Kar yağıyor halen, aynı huzur aynı mutluluk… Akşam olacak işlerden kreşten dönülecek, huzurlu evimizde buluşacağız maaile kısmetse… Dün akşam pişirdiğim pırasayı önceki günden kalan patates sulusunu ve pirinç pilavını ısıtmalı. Kayısı&üzüm kompostomuz da var. Gene mısır patlatırım belki…

Bunları bir yere de not etmeli, ilerde okumalı, akşam ajandayı bulup çıkarmalı, yazmalı bunları bir bir… Basit yaşamanın getirdiği mutluluğu hiç de azımsamamak ara sıra geri dönüp okuyup hatırlamak için ihtiyaç oldukça…