19 Eylül 2008

Geçen sene bu zamanlar...

Geçen sene bu zamanlar doğum masasındaydım, birazdan kucağıma verilecek oğlumu düşünüyordum, nasıl bir bebek olduğunu, kime benzeyeceğini düşünüyordum belki de, 9 aylık merakın bekleyişin sonu olacaktı. Belki de doğum öncesi sancılarımın biran önce bitmesini diliyordum, heyecanlıydım, sadece mutlu sona kavuşmak isteyen birinin telaşı vardı... Karmakarışıkdı herşey, bir yaz yağmuru gibi bir anda oluverdi, geçiverdi zaman işte... Geçen sene tam bu dakikada ne düşündüğümü tahmin etmem çok zor... Bu duyguların bir karmasıydı muhtemelen...

Can'ım ise dar karanlık bir yolda sıkışmış, ya geri dönmek istiyordu, rahat huzurlu su dolu keseciğine ya da dışarı çıkayım da dünyayı tanıyayım diyordu belki de. 17 dakika kadar sonra ikinci seçeneği tercih edecekti mecburen ve ilk defa ışığı tanıyacaktı gözleri ve yakacaktı oksijen ciğerlerini, ağlayacaktı bu acıyla...

Doktorumuz şu dakikalarda poliklinikten hızla çıkıp, doğumhanenin kapısından girmişti muhtemelen... Ben de onun gelmesiyle daha bir rahatlamıştım ve artık hadi yapabiliriz, bitirelim şu işi demiştim içimden... Ödevime iyi çalışmıştım, gençtim, sağlıklıydım, hadi dedim Pınar çok az kaldı... Herşey bitecek birazdan... Daha 10 dakika vardı... Belki daha az belki daha fazla dakikaydı... O sırada saate bakamıyordum, arkamda duruyordu kocaman duvar saati... Kol saatim ise alınmıştı doğumhane öncesinde... Keşke kalmasını rica etseymişim... Dakikalar daha net olurdu kafamda... Bir yıl sonra tahminlerde bulunmak zorunda kalmazdım...

Son bir nefes aldım, hadi dedim bitsin, gözlerim kapalıydı o an. Açtığımda Can'ım doktorun ellerindeydi... Karşılaşabileceğim en büyük mucizeydi. Herşeye şahit oluyordum, oğlumun dünyaya gelişine...

Kocaman gülümsediğimi hatırlıyorum. Can'ım ağlamaya başladı, bebekçesine... Kolay değil 9 aylık bir birliktelikti bu, kopmuştu artık bedenimden... Ayrı bir bireydi o...
Çok sevdim oğlumu ilk andan itibaren... Bana bakıyordu, hemşire yanıma getirdiğinde ağlaması kesildi bir an. Öptüm oğlumu alnından... Doktorumuzun dediği gibi tanıyordu bu bebekler annelerini sanki... Sonra onlar çıktılar hemşire ile odadan... Biz bir süre daha başbaşa kaldık doktorumuzla... O ise kendi doktoruyla buluşmaya gitti. Sonradan izlediğimde video görüntülerini, hep gözlerimi doldururcasına ağlıyordu Can'ım yıkanırken, hemşire onu giydirirken... Sevmiyordu bu boşluğu, daha soğuktu sanki, üşüyordu belkide, eskiden eli kolu boşluğa düşüp onu ürkütmezdi, annesi sarmalamıştı, güvendeydi. Acaba bu yeni dünya güvenli miydi?

Sonra kavuştuk tekrar yukarıda odamızda... Bağlandık birbirimize, hayatın anlamı değişti o günden sonra... Pınar başka bir Pınar oldu...

> 1 yıl geçti aradan, o kadar değiştin ki oğlum... Bir kere artık kocamansın gerçekten:)

Her geçen gün değişiyorsun...

Bakışlarındaki ifade değişiyor, fotoğraflarına bakınca daha iyi anlıyorum...

Seni çok seviyorum...

Hoşgeldin aramıza, iyi ki doğdun, iyi ki "geçen sene bu zamanlar..." diye başlayarak anlattığım bu hikayemiz var... Bu hikaye güzel başladı, güzel devam etsin ve mutlu bitsin...

İsteyen herkesin bu hikayeyi yaşaması dileğiyle...

18 yorum:

Delfina ; dedi ki...

Sevgili Pınar,

Ne güzel anlatmışsın o günü.Güven,huzur eklimelerinin geçtiği yazıları seviyorum.Can annesiyle mutlu bir hayat sürüyor,resimdeki her iki bakışından da anlaşılıyor.

Can'ın doğum günü kultu olsun,nice mutluluklar onu hep sarsın.

Sevgiler,

Adsız dedi ki...

Sevgili Pınar,
Gerçekten çok severek izlediğimiz bir CAN nasip etti mevlam size, Rabbim nazarlardan saklasın, inşallah sağlıklı, hayırlı bir evlat olsun, dilerim hep çok severek ve kıyamayarak baktığın bir evlat olur, hem sizlere hem bizlere birlikte yaş aldığınız uzun uzun zaman olsun önünüzde. Sevgi ile kucaklıyorum sizi NESRİN....

Adsız dedi ki...

gozlerim dolarak okudum satirlarinizi. sansi bol olsun inşallah her sene biraz daha fazla

AycA dedi ki...

Doğum günün kutlu olsun Can.
Ne güzel anlatmışsın Pınar..:)
Sevgimle

Adsız dedi ki...

Pınar ya, cn kocamanolmuş bayadır rsm koymuyordun. bituhaf oldum cidden görünce onu bukadar büyümüş. Allah saglıgına saglık katsın. Maşşallah

Berceste dedi ki...

Sağlıklı, mutlu, tüm sevdiklerinle birlikte nice mutlu senelere Can böcüğü :)

Adsız dedi ki...

pınarcım ıyıkı bloga gerı dondun:))
canımız nekadarda buyumus beaaa masallah subhanallah..
daha nıce nıce yaslara ıns

Yasemin dedi ki...

başından sonuna soluksuz okudum. sonuna gelene kadar bakmadım Can Ağamın son resmine. yavaş yavaş heyecanla ilerledim. bir seneyi sanki yeniden yaşadım. canım Pınarım öylede güzel anlatmışsın ki gözlerimin dolmasına engel olamadım. Rabbim sizi birbirinize bağışlasın muhabbetini bozmasın, evladın hayırlı evlat sen hayırlı bir anne olasın canımm beniimmmm!! bu arada seni okumayı çok özlemişim ne olur bir daha son nokta koyma. Arada virgül ver tabii ama nokta gelmesin :D

Adsız dedi ki...

Sevgili Pınar
Blogunu yeni okumaya başladım.Maşallah böylesine tatlı ve sağlıklı bir evlada sahip olduğun için ne kadar şükretsen azdır.Çok güzeldi yazın.. Seninki gibi tatlı ve sağlıklı hayırlı bir evlada sahip olmak için aylardır hasretle bekleyen benim için gözlerimi yaşartan bir yazı oldu..

Adsız dedi ki...

Selam Pinar

Can'in Dogum günü kutlu olsun, saglikli mutlu huzurlu ailesiyle beraber güzel bir ömür gecirmesini dilerim.

Bu harika bir süpriz oldu, son nokta yazisindan sonra ben ümidimi kesmistim, tekrar hosgeldin aramiza.

Sevgilerimle Dilara

Ordanburdanhayattan dedi ki...

o hikayeyi yaşamış ve 27 aylık Tuğranın annesi olarak Can bebeğe nice yaşlar diliyorum

Kremali'nin annesi dedi ki...

Sevdiklerini sasirtmayi seven cici anne; lutfen bir daha buralari birakip gitme:) Iyi ki arada bir ugramaya devam etmisim. Yoksa nereden nasil bilecektim dondugunu?

Hosgeldin diyor, seni ve Can'i kocaman opuyoruz Kremalim ile birlikte. Tosun Pasa'nin dogum gunu kutlu olsun ve her ani anne/babasina mutluluk getirsin insaallah.

Sevgiler,
Ayse Sule

Adsız dedi ki...

:) oyyy kocaman oldu can :))

Hayatı boyunca hep mutlu yaşasın daha nice yaşlara..

sevgiler pınarım

Tuba dedi ki...

Pinar, oglun ayni sana benziyor..Mutlu Bayramlar...

etki alanı dedi ki...

Çok ama çok şeker bir oğlun var Pınar'cığım...Tam yemelik olmuş..
Allah nazarlardan sakınsın...
Her ikinizi de kocaman öpüyorum..
TüTü

aslı'nın mutfağı dedi ki...

Sevgili Pınar öyle güzel ve içten anlatmışsın ki, anne olmasam da gözlerim doldu okurken satırlarını.. ALlah yavrunu sana bağışlasın..

Adsız dedi ki...

çok şekerr bu yaaa

Damla dedi ki...

Pınar,

Benim sitedeki yorumuna yanıt yazdım ama belki görmezsin diye buraya da yazayım dedim.

Bir annemiz insanları normal doğuma motive edecek hikayeleri toparlamak amacı ile bir site hazırladı, fırsatın olunca belki ona da yazmak istersinz hikayeni: http://pozitifdogumhikayeleri.wordpress.com/anasayfa/