29 Kasım 2010

TEK EKSİĞİMİZ KAR...

Tek eksiğimiz var artık,
Kar taneleri diliyoruz bolca...
Burda ya da Masal Ülkesine vardığımızda Alplerde...
Karın yağışını daha bir hevesle bekleyeceğiz
Ve o vakit kaptığımız gibi aşağıdakini, dışarıya karın ortasına çıkacağız, karın ne güzel birşey olduğunu nasıl bir keyif olduğunu öğrenecek Can...

Bizim kızağımız da yoktu çocukken, kar giysimiz, kar çizmelerimiz de, naylon torbalarımız vardı kızak yerine, üstüste giyilen kazaklar kar giysisi yerine ve bulabilirsek de bir çizme ayağımıza, annemin ördüğü yün çoraplar içine de...

Ne keyifliydi, Ne mutluluktu kar...
Korkulmazdı, sıkıntı vermezdi, yolu gözlenirdi...
Üşümek de yoktu, karın tadı da güzeldi hem, temizinden bir avuç alınıp okul çıkışında yiye yiye eve varışımız gözümün önünde...

Yeniden o günlere dönmek mümkün mü?








10 Kasım 2010

YİNE DAYANAMADIM/K...



Yine dayanamadım/k...

Bir anda beliren özlem, tutku...
Masal ülkesine doğru…
Kışın beyaz örtüsüne büründükçe ayrı bir güzelleşen, ayrı bir masallaşan halini yaşamak için...

4 yıl önce aynı vakitler gidişimizde yolculuk boyunca Can, bünyemde minik hücrelerden ibaretti, can olmaya çabalıyordu, varlığından haberim/iz bile yoktu...
Bu kez yanıbaşımızda… Ellerimizi sımsıkı tutmuş, burnumuz bol bol üşümüş olarak…

Ve Caillou izlerken hep gördüğü ama ne olduğunu tam olarak bilmediği muhtemelen geçen seneden hatırlamadığı yeni şeyler...
Kardan adam nedir?Kar nedir?
Kızakla kaymak nasıl bir şey?


Alplerin havasını solumak, soludukça çarpılmak ve tekrar tekrar solumak en büyük özlemim/iz…

Yerin apayrı…
Bir kez daha aç kollarını bize, aynı mutlulukla karşıla, yaşat ve uğurla bizi…

Daha önceleri 4.5 ay önceden alınan biletler bu kez 2 ay önceden alınınca sanki hemen yarın gidecekmişiz gibi yüreğim/iz pır pır…
En güzel kısmı da bu pırpırlar sanırım…
O kadar azalıyor ki yaşla beraber bu pırpırlar… O kadar değerli ki bu yüzden..







2 Kasım 2010

DEKORASYON İŞLERİ (SALON)

Son vakitler dekorasyon işine sarmalanmış durumdayım. Ama keyifli haliyle bu kez... Şimdiye kadar bu işi hep zorunluluktan yapmışım, oysa şimdi keyifle zevkle yapıyorum. 30lu yaşın getirdiğin birşey midir bu yoksa???

Acelem yok. Herşey yavaş yavaş ilkesinden yola çıktım bu kez. En son 1,5 yıl kadar önce giriştiğim ama acele tarafından yaptığım işler elime gözüme bulaşınca ilkem yavaş emin adımlar oldu...


Dekorasyon işinde ki zevk meselesi de zamanla gelişen bir durum. Yıldan yıla mevsimden mevsime bile fark var. Zamanla daha bir oturuyor, oluşuyor. Son vakitler evime aldığım herşeyi gerçekten beğenerek severek alıyorum. Tam emin olamıyorsam ordan geri çekiliyorum...

Dün T...o nun web sayfasında görüp saniye durmadan sipariş aşamasına geçtiğim halı ve sehpalarda ise hiç duraksamadım...




Heyecanla bekliyorum yollarını...
Evimizin bir başka yeni esaslı üyesi köşe koltuğumuzla olan uyumunun merakı içerisinde bekliyorum...

Salonumuz bol bol yeni üye kabul ediyor bu aralar...
Birkaç üye daha kabul ettikten sonra nihai haline kavuşacak...
Bekliyoruz, acelemiz yok...